Juliusz Pietrachowicz

Ur.7 stycznia 1923 w Brześciu nad Bugiem polski puzonista,profesor Akademii Muzycznej.
Biografia
Chcąc podjąć naukę gry na instrumencie dętym,wstąpił mając 14 lat(w 1937 r.)do wojska.Tam jako elew 82 Syberyjskiego Pułku Piechoty im.T.Kościuszki w Brześciu nad Bugiem rozpoczął naukę gry na puzonie pod kierunkiem sierżanta Stefana Śmigulskiego.Tuż po wybuchu II wojny światowej Juliusz Pietrachowicz trafił do obozu jenieckiego Armii Czerwonej,skąd po paru dniach udało mu się uciec do rodzinnego Brześcia,gdzie podjął pracę muzyka w orkiestrze straży pożarnej.Pierwszego dnia ataku Niemiec na Związek Radziecki wraz żołnierzami radzieckimi trafił do niemieckiego obozu jenieckiego.Po kilku dniach udało mu się uciec.Wrócił do Brześcia,gdzie zaczął uczęszczać na prywatne lekcje do profesora Trofima Kudriaszowa.W 1945 r.wstąpił do II Łużyckiej Dywizji Artylerii pod dowództwem generała Benedykta Nestorowicza,z którą przemierzył szlak bojowy.W latach 1945-1953 uczył się w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej i Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej,pod kierunkiem prof.Jana Wróblewskiego.W tym samym czasie,w latach 1945-1950,służył w Orkiestrze Reprezentacyjnej Wojska Polskiego jako podoficer zawodowy.W lutym 1950 r.podjął pracę w Filharmonii Warszawskiej na stanowisku drugiego puzonisty.Od 1951 r.po sukcesie na konkursie w Berlinie,pracował tam już jako pierwszy puzonista-solista.Pracował na tym stanowisku przez następne 26 lat.Otrzymał II nagrodę na konkursie w Berlinie.Od 1950 r.był częstym solistą na antenie Polskiego Radia.W 1953 r.uzyskał dyplom z odznaczeniem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie.Jako solista stał się autorem prawykonań kilkunastu utworów polskich i zagranicznych kompozytorów,w tym Kazimierza Serockiego,T.Paciorkiewicza,W.Friemanna,Cz.Grudzińskiego,B.Konowalskiego,Sz.Laksa,Leonida Lubowskiego,których utwory częstokroć były dedykowane Pietrachowiczowi.W 1958 r.uzyskał stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki,przebywał w Paryżu,Moskwie i Leningradzie.Jako solista i kameralista współpracował i występował w Filharmonii Narodowej w Warszawie,Państwowych Filharmoniach w Łodzi,Poznaniu,Częstochowie,Wrocławiu,Bydgoszczy,Koszalinie,Montreux w Szwajcarii,Markneukirchen w Niemczech.W działalności kameralistycznej sukcesy odnosił z założonym w Filharmonii Narodowej kwartetem puzonowym i kwintetem blaszanym o nietypowym składzie 2 trąbki i 3 puzony.W 1958 r.rozpoczął pracę pedagogiczną w Liceum Muzycznym w Warszawie.Pracował tam do 1963 r.W 1959 r.rozpoczął nauczanie na szczeblu akademickim w Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi.Od 1963 r.jest związany z Akademią Muzyczną im.F.Chopina w Warszawie,gdzie w 1973 r.otrzymał stanowisko docenta,w 1988 r.profesora nadzwyczajnego,a w 1996 r.profesora zwyczajnego.Ogółem wykształcił 56 dyplomantów wyższych uczelni artystycznych.W 1976 r.został zaproszony na I Międzynarodowy Kongres Instrumentów Dętych Blaszanych do Montreux w Szwajcarii,gdzie jako jeden z siedmiu mistrzów puzonu wygłosił dwa wykłady na temat szkolnictwa muzycznego i polskiej muzyki,oraz wystąpił z recitalem muzyki polskiej.W latach 1985-1988,1991-1993,1993-1996 zasiadał w Radzie Wyższego Szkolnictwa Artystycznego.Lata 1982-1990 wypełniła mu wraz z organistą Jerzym Rosińskim działalność koncertowa,głównie zagraniczna w Niemczech i Holandii.Od 1981 r.organizuje koncerty ekumeniczne,dział na rzecz uczczenia pamięci muzyków Wojska Polskiego poległych na frontach II wojny światowej.W 1992 r.otrzymał nagrodę International Trombone Association,wręczoną w Detmold w czasie 21 International Trombone Workshop.