Kazimierz Dłuski

Ur.1 listopada 1855 w Sosnówce koło Mohylowa Podolskiego,zm.6 września 1930 w Otwocku)polski lekarz ftyzjatra i społecznik oraz działacz polityczny związany z polskim ruchem socjalistycznym(Polska Partia Socjalistyczna),szwagier Marii Skłodowskiej-Curie.
Biogram
Podczas studiów na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim w 1877 r.wstąpił do organizowanego kółka socjalistycznego.W 1878 r.udał się na emigrację do Szwajcarii,gdzie zetknął się z przebywającymi tam polskimi socjalistami.Publikował w piśmie socjalistycznym„Równość”,był autorem zamieszczonego w numerze 2 artykułu Patriotyzm i socjalizm,który wywołał duże kontrowersje w kręgach ówczesnych socjalistów.Dłuskiego posądzono o sympatie anarchistyczne(przeciwstawił te dwa określenia) i potępiono go za krytykę walk politycznych.Po tej publikacji powstał konflikt pomiędzy Bolesławem Limanowskim a Dłuskim,który zakończył się zerwaniem współpracy Limanowskiego z redakcją.W październiku 1881 r.Dłuski brał udział w zjeździe delegatów partii i grup socjalistycznych w Coire,gdzie rozpatrywano kwestię zorganizowania nowej Międzynarodówki,zastępował tam Ludwika Waryńskiego.W październiku 1882 r.Kazimierz Dłuski udał się do Paryża z listem polecającym od Johanna Philippa Beckera,gdzie miał skontaktować się z Karolem Marksem.Marks był już wówczas ciężko chory i do spotkania nie doszło,Dłuski pozostał w Paryżu,gdzie ukończył kierunki nauk politycznych i medycynę.Paryskie mieszkanie Dłuskich było otwarte dla emigrantów politycznych z Polski,ich gośćmi był m.in.późniejsi prezydenci RP:Stanisław Wojciechowski i Ignacy Mościcki.Po powrocie do kraju w 1902 r.stworzył w Zakopanem sanatorium dla ludzi z chorobami płuc m.in.gruźlicą(od 1928 r.Sanatorium Wojskowe w Zakopanem).Był również jednym z założycieli TOPR-u(oraz jego pierwszym prezesem 1910–1919) i Muzeum Tatrzańskiego im.Tytusa Chałubińskiego.Był członkiem Ligi Narodowej.W 1919 r.został oddelegowany przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego do składu Komitetu Narodowego Polskiego w zastępstwie Ignacego Jana Paderewskiego został delegatem pełnomocnym na konferencji pokojowej w Paryżu.Po powrocie zajął się działalnością w Warszawskim Towarzystwie Przeciwgruźliczym,Szkolnej Lidze Przeciwgruźliczej,Towarzystwie Zwalczania Raka i Związku Walki z Alkoholizmem.Był członkiem Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa w 1920 r.Wraz z żoną Bronisławą,starszą siostrą Marii Skłodowskiej-Curie,która również była lekarzem w drugiej połowie lat 20.XX wieku otworzyli w podwarszawskim Aninie przy obecnej ul.M.Kajki prewentorium przeciwgruźlicze.Nabyli także majątek na przedłużeniu obecnej al.Wilanowskiej,który w 1922 r.przekazali robotniczemu Wydziałowi Wychowania Dziecka i Opieki nad Nim działającemu przy PPS.W 1930 r.zamknięto prewentorium w Aninie.Bronisława zaangażowała się na prośbę siostry Marii w budowę Instytutu Radowego i zamieszkała tam,nadzorując budowę.Zmarł w Otwocku,został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem(sektor P nr.rzędu I nr grobu 61I62).
Publikacje

• Rokowanie w gruźlicy płuc,1926 r.
• O Jamach jawnych w płucach gruźliczych

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski(1928 r.)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski(2 maja 1923)