Bolesław Lament

Bolesława Maria Lament(ur.3 lipca 1862 w Łowiczu,zm.29 stycznia 1946 w Białymstoku)założycielka Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny,błogosławiona Kościoła katolickiego.
Biografia
Urodziła się 3 lipca 1862 w Łowiczu w rodzinie rzemieślniczej,jako pierwsza z ośmiorga dzieci Marcina Lament i Łucji z domu Cyganowskiej.Uczęszczała do rosyjskiego progimnazjum w Łowiczu,które ukończyła ze złotym medalem.Na życzenie rodziców zdobyła jeszcze w Warszawie kwalifikacje krawieckie i założyła(w Łowiczu)własny zakład,wykazując przy tym duże zdolności organizacyjne,inicjatywę i przedsiębiorczość.Mając 22 lata,wstąpiła do organizującego się w konspiracji bezhabitowego Zgromadzenia Rodziny Maryi.Była gorliwą zakonnicą.Pracowała na różnych placówkach zgromadzenia w Warszawie,Sankt Petersburgu,Odessie,Iłukszcie i Symferopolu na Krymie,pełniąc funkcje wychowawczyni i nauczycielki w szkołach podstawowych.Jednak przed złożeniem profesji wieczystej,za radą spowiednika powróciła do domu rodzinnego w Łowiczu.Po śmierci ojca z całą rodziną przeniosła się do Warszawy,gdzie poświęciła się pracy społecznej objęła kierownictwo domu noclegowego na Pradze,troszcząc się nie tylko o ich zabezpieczenie materialne,ludzi bezdomnych ale i o ich odnowę moralną.W czasie jedenastoletniego pobytu w Warszawie zabiegała o rozwój swego życia wewnętrznego pod kierunkiem o.Honorata Koźmińskiego i za jego sugestią w 1903 r.udała się na Białoruś,do Mohylewa nad Dnieprem.Tam w 1905 r.założyła Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny,którego celem jest wspomaganie dzieła zjednoczenia chrześcijan i umacnianie katolików w wierze.W 1907 r.m.Bolesława z całą wspólnotą przeniosła się do Petersburga,gdzie rozwinęła szeroką działalność oświatowo-wychowawczą.W myśl wytkniętego sobie celu szczególną troską otaczała młodzież,by uchronić ją przed utratą wiary i polskości.Już w 1913 r.poszerzyła działalność zgromadzenia na Finlandię,zakładając internat dla młodzieży żeńskiej w Wyborgu.Trudna sytuacja zgromadzenia po rewolucji październikowej w 1917 r.zmusiła Bolesławę do opuszczenia w 1921 r.Petersburga i powrotu do Polski.Po kilkumiesięcznym kierowaniu pracą sióstr na Wołyniu w 1922 r.założyła dom w Chełmnie na Pomorzu.W latach 1925-1935 matka Bolesława przebywała w klasztorze w Ratowie koło Radzanowa.Z powodu podeszłego wieku w 1935 r.zrzekła się obowiązków przełożonej generalnej.Decyzją nowej przełożonej m.Bolesława została przeniesiona z Ratowa do Białegostoku,gdzie w ciągu czterech lat otworzyła dwa przedszkola,szkołę zawodową i gimnazjum.Z jej inicjatywy siostry objęły pracę w dwu internatach,w stołówce,domu noclegowym i otoczyły opieką więźniów.II wojna światowa przyniosła dotkliwe straty w działalności Zgromadzenia.Większość placówek zostało zlikwidowanych,a w tych,które pozostały matka Bolesława,jako przełożona,zmieniała formy pracy,dostosowując je do potrzeb czasu.Dla dzieci bezdomnych przeznaczyła jeden z domów Zgromadzenia w Białymstoku.Dzieliła się z nimi skromnymi zapasami domowymi.Zorganizowała też tajną szkołę polską,którą prowadziła pod pretekstem przygotowania dzieci do spowiedzi i Komunii Świętej.W 1941 r.m.Bolesława została sparaliżowana.Zmarła 29 stycznia 1946 w Białymstoku,przeżywszy 84 lata.Jej zwłoki przewieziono do klasztoru w Ratowie i pochowano w krypcie pod kościołem św.Antoniego.Proces beatyfikacyjny matki Bolesławy został przeprowadzony w latach 1973-1991.5 czerwca 1991 papież Jan Paweł II dokonał w Białymstoku beatyfikacji Bolesławy Lament,w czasie IV Pielgrzymki do Polski.W październiku 1991 r.relikwie błogosławionej Bolesławy zostały uroczyście przeniesione z Ratowa do nowo wybudowanego sanktuarium jej imienia,w Białymstoku przy ul.Stołecznej 5.