Zygmunt Padlewski

Ur.1 stycznia 1836,zm.15 maja 1863 polski działacz niepodległościowy,generał powstania styczniowego.Urodził się w majątku Czerniawka Mała w powiecie berdyczowskim.Był synem Władysława powstańca listopadowego i Judyty z Potockich.Uczył się w Korpusie Kadetów w Brześciu nad Bugiem,następnie w Petersburgu.Absolwent Akademii Artylerii w Petersburgu.Był członkiem petersburskiego tajnego Koła Oficerskiego Zygmunta Sierakowskiego.W 1861 r.wyjechał do Francji,gdzie był prezesem paryskiego Towarzystwa Młodzieży Polskiej.Należał do wykładowców Polskiej Szkoły Wojskowej w Genui i Cuneo we Włoszech.Po powrocie do kraju,od 1862 r.należał do lewicy stronnictwa„czerwonych”,był członkiem Komitetu Centralnego Narodowego i jednym z głównych inspiratorów wybuchu powstania.Dążył do współdziałania rewolucjonistów polskich i rosyjskich,prowadząc z nimi rozmowy w Londynie i Petersburgu.Po wybuchu powstania,od stycznia 1863 r.był naczelnikiem miasta Warszawy oraz naczelnikiem powstania w guberni płockiej.Oddział jego nie zdołał jednak zdobyć Płocka i poniósł porażki pod Słominem i Unieckiem(28 stycznia 1863),następnie pod Myszyńcem(9 marca),Drążdżewem(12 marca) i Radzanowem(21 marca 1863).Został ujęty przez władze rosyjskie 21 kwietnia pod Borzyminem niedaleko Rypina,a następnie skazany na karę śmierci i 15 maja 1863 rozstrzelany za rogatkami płońskimi w Płocku.W 1985 roku odznaczony został Gwiazdą Wytrwałości.