Antoni Jeziorański

Ps.Antoni Jovanovic(ur.29 maja 1827 w Warszawie,zm.16 lutego 1882 we Lwowie)generał polski powstania styczniowego.Pochodził z żydowskiej rodziny frankistów.Był synem Franciszka Ksawerego Jeziorańskiego(1783-1856) i Marianny Zagrodzkiej(1802-1867),oraz bratem stryjecznym Jana.W maju 1848 r.na wieść o Wiośnie Ludów przedostał się do Galicji.W październiku został instruktorem Gwardii Narodowej w Krośnie.Zagrożony aresztowaniem przedostał się na Węgry,gdzie wstąpił do pułku jazdy Legionu Polskiego gen.J.Wysockiego.W czasie powstania węgierskiego wziął udział w kampanii na Słowacji.Po bitwie pod Temeszwarem wraz z resztkami oddziału J.Wysockiego uszedł do Turcji.Rozpoczął służbę w oddziałach polskich,w wojsku tureckim.Objął stanowisko konserwatora i renowatora twierdzy w Belgradzie.Wziął udział w wojnie krymskiej 1854-1855,służąc w oddziale Władysława Zamoyskiego.W 1859 r.(1861 r.)przyjechał do Warszawy,gdzie włączył się w nurt konspiracji niepodległościowej.Został przez Rosjan aresztowany.Uwolniony za poręczeniem,został ponownie zatrzymany w 1862 r. i osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej.Jeden z czołowych dowódców powstania styczniowego 1863 r.14 stycznia 1863,w stopniu pułkownika,mianowany naczelnikiem wojennym województwa rawskiego.W lasach w okolicach Jeruzala,przeprowadził koncentrację swojego oddziału w sile 400 ludzi.4 lutego wykonał udane uderzenie na Rawę Mazowiecką,zdobywając rosyjskie koszary,pozyskując broń i biorąc jeńców.22 lutego otrzymał rozkaz podporządkowania się gen.Marianowi Langiewiczowi.Po drodze włączał do swojego oddziału mniejsze partie powstańcze i staczał potyczki z wojskami rosyjskimi.Mianowany przez Langiewicza generałem.Brał udział w bitwie pod Pieskową Skałą i bitwie pod Skałą.Jako przeciwnik dyktatury Langiewicza,poróżniony ze swoim dowódcą,przeszedł granicę austriacką.W marcu mianowany naczelnikiem wojennym województwa lubelskiego.W kwietniu na czele oddziału liczącego 800 osób wkroczył do Królestwa Polskiego.1 maja pobił Rosjan w kilkudniowej bitwie pod Kobylanką.Poniósł porażkę pod Huta Krzeszowską.Zgrupowanie jego zostało osłabione wysokimi stratami.Pomawiany o niewłaściwa postawę,oczyścił się z zarzutów.W dalszych walkach wykazał talent i opanowanie.Wobec beznadziejności dalszej walki złożył broń w 1864 r.w zaborze austriackim,po czym udał się do Galicji,gdzie ukrywał się w domu hr.Konarskiej w Chrewcie.Aresztowany przez policję austriacką,więziony w Kufsteinie i Meranie.Zwolniony z więzienia w czerwcu 1865 r.wyjechał do Paryża.W 1873 r.(1870 r.)osiadł we Lwowie.Pracował w Wydziale Krajowym,Z małżeństwa z Natalią z Horbowskich zawartego w 1860 r.pozostawił córkę Marię.Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.Pozostawił"Pamiętniki".