Kościół znajdujący się przy al.„Solidarności”80(dawniej ul.Leszno 32)w dzielnicy Śródmieście w Warszawie.
Historia kościoła
Kościół zbudowany w latach 1682-1732 jako kościół przylegający do klasztoru karmelitów trzewiczkowych.Prowincjał polsko-litewski zakonu karmelitów trzewiczkowych ks.Marcin Charzewicz,za pośrednictwem ks.dr teologii Marcina Behma rejenta generalnego prowincji,nabył od ppłk.Jana Weretyckiego i jego żony posiadłość w miasteczku Leszno pod Warszawą za kwotę 2000 ówczesnych złotych.Biskup poznański Stefan Wierzbowski 2 września 1682 w liście do prowincjała zakonu zezwolił karmelitom podnieść krzyż i odprawiać nabożeństwa,co było równoznaczne z pozwoleniem na budowę kościoła i klasztoru.Zgodę na budowę wyrazili również bracia Leszczyńscy,właściciele Leszna,Bogusław opat czerwiński i proboszcz płocki oraz Rafał ojciec późniejszego króla Stanisława Leszczyńskiego.Pierwsze nabożeństwo odbyło się 8 września 1682 w kaplicy urządzonej w nabytej posiadłości,„przed cudownym obrazem w srebrnych ramach,nieznanego autora a przedstawiającym Matkę Boską”.Obraz ten został potem umieszczony w ołtarzu głównym kościoła.
Julian Bartoszewicz tak opisuje erygowanie kościoła(pisownia oryginalna z pominięciem akcentów é):
Kiedy więc niczego nie brakowało dla wydania kanonicznej erekcyi kościoła,kiedy księża już siedzieli w domostwie,a w kaplicy codziennie odbywało się nabożeństwo,kiedy fabrykę już rozpoczęto,karmelici zgłosili się do biskupa,który z ramienia swego wyznaczył na ten cel księdza officyjała.Był nim podówczas Mikołaj Stanisław Święcicki opat trzemeszyński,dziekan poznański,scholastyk warszawski i proboszcz krakowski.Złożyli zakonnicy przed nim wszystkie swoje dowody.Officyjał zastrzegłszy prawo parafialne,wydał im erekcyją na dniu 6 kwietnia 1683 roku.W skutku tego zaraz odbyła się na Lesznie procesyja,przez którą wprowadzono księży karmelitów do owego klasztoru i kaplicy.Uroczystość ta odbyła się rano o dziesiątej;szedł na niej ksiądz Behm z erekcyją,a towarzyszyli temu uproszeni na świadków pan kasztelan podlaski Marcin Oborski i pan Sebastyjan Gilbaszewski sąsiad karmelitów,insygator koronny.Wyżej jest mowa o Marcinie Oborskim marszałku sejmu w latach 1666 i 1672.
Kościół został poświęcony 27 kwietnia 1732 przez legata papieskiego w Polsce Camillo Paolucci.Cztery ołtarze boczne poświęcono świętym:Józefowi,Wojciechowi,Eliaszowi i Magdalenie de' Pazzi.Obrazy do tych ołtarzy namalował Szymon Czechowicz.W czasie wojny północnej klasztor został zajęty przez Szwedów,skąd 28 lipca 1704 wyruszyło ich poselstwo do przybywającego w tym czasie do Warszawy nowo wybranego króla Stanisława Leszczyńskiego.Odrestaurowany w 1853 r.wtedy też dobudowano kaplicę i zegar na wieży.Koszt odnowy wyniósł przeszło 22000 zł.pl.(rubli srebrnych 3315 kop.20),z czego rząd przeznaczył na ten cel 500 rubli srebrnych.W czasie II wojny światowej był jednym z dwóch czynnych kościołów w granicach getta(drugim był Kościół Wszystkich Świętych).Po zniszczeniach wojennych odbudowany w latach 1951-1956.Zabudowania klasztorne nie zostały odbudowane,pozostał tylko piętrowy aneks.W kościele wisi kopia obrazu Matki Boskiej Białynickiej z Białynicz,której oryginał znajdował się na zamku w Lachowiczach podczas trzymiesięcznej obrony przed wojskami moskiewskimi w 1660 r.porównywanej do obrony Jasnej Góry 1655 r.W związku z budową trasy W-Z i poszerzaniem ulicy Leszno(w tym czasie Al.gen.K.Świerczewskiego),w nocy z 30 listopada na 1 grudnia 1962 kościół został przesunięty o 21 metrów do tyłu.Świątynia bywa nazywana Kościołem Przesuwanym.W 1968 r.zbudowano 25-głosowe organy.W latach 1984-1985 przy kościele wzniesiono plebanię.W 2009 r.przeszedł częściowy remont elewacji.Przy okazji remontu odtworzono barokową kolorystykę frontu kościoła,który jest obecnie purpurowy.4 kwietnia 2012 skradziona została zabytkowa,barokowa suknia Matki Bożej(która przetrwała nawet czas Powstania Warszawskiego),a na drugi dzień skradziono obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Historia klasztoru
Klasztor wzniesiony został w tym samym czasie co kościół.W 1786 r.w klasztorze przebywał ks.Marek Jandołowicz.W 1818 r.częściowo przejęty przez władze i przeznaczony na więzienie.W 1822 r.zostali tu osadzeni m.in.Walerian Łukasiński i inni członkowie Towarzystwa Patriotycznego.Więziony tu był również Ignacy Prądzyński i Piotr Wysocki.Od 1864 r.po kasacie klasztoru cały budynek zamieniono na więzienie.Budynek ucierpiał w czasie II wojny światowej,lecz choć początkowo go zabezpieczono,to jednak w 1962 r.został wyburzony w związku z poszerzaniem ówczesnej ul.Świerczewskiego.
Ciekawostki
W 1860 r.po raz pierwszy wykonano publicznie w kościele pieśń"Boże,coś Polskę"w wersji poprawionej przez Antoniego Goreckiego z okazji Mszy za dusze śp.Adama,Juliusza i Zygmunta(tak przed cenzurą carską zakamuflowano Trzech Wieszczów).W powieści Marii Dąbrowskiej Noce i dnie Bogumił i Barbara w tym kościele biorą ślub.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz