Życiorys
Urodził się w 1925 roku w Cegielni,w powiecie żnińskim jako syn Jana Rybickiego i jego żony Zofii.W latach 1929-1933 przebywał wraz z rodziną na emigracji we Francji,gdzie jego ojciec pracował jako górnik w kopalni węgla kamiennego.Po powrocie do Polski jego rodzina osiedliła się w Gościeszynie.Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku Jan Rybicki został zmobilizowany i walczył w kampanii wrześniowej,dostając się do niewoli niemieckiej,w której przebywał do 1942 roku.Został zwolniony ze względu na całkowitą niezdolność do pracy.Powrócił do Gościeszyna,gdzie Hieronim wraz z matką i rodzeństwem spędził cały okres okupacji niemieckiej,pracując przymusowo w gospodarstwie wójta Gościeszyna,Paula Schultza,terroryzującego wówczas całą wieś.Po jego ewakuacji niemieckiego wójta do Dolnej Saksonii w styczniu 1945 roku musiał transportować z innymi Polakami jego dobytek do zachodnich Niemiec,gdzie nadal pracował w gospodarstwach lokalnych gospodarzy.Do Polski Hieronim Rybicki powrócił w październiku 1945 roku.Skierowano go do odbycia zasadniczej służby wojskowej,a potem Oficerskiej Szkoły Piechoty w Jeleniej Górze,która ukończył w 1949 roku.Następnie został skierowany do pracy jako wykładowca do Oficerskiej Szkoły Artylerii Przeciwlotniczej w Koszalinie,gdzie wykładał do 1956 roku.Przeniesiono go wówczas go rezerwy.W związku z tym podjął dalsze kształcenie,rozpoczynając studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytecie Warszawskim.Ukończył je w 1961 roku,zdobywając tytuł zawodowy magistra.Bezpośrednio potem zaczął studia doktoranckie na Uniwersytecie im.Adama Mickiewicza w Poznaniu,zakończone uzyskaniem w 1965 roku stopnia naukowego doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy pt.Partie i stronnictwa polityczne na Pomorzu Zachodnim w latach 1945-1947,której promotorem był prof.Witold Jakóbczyk.Bezpośrednio po studiach rozpoczął pracę w Wojewódzkim Archiwum Państwowym w Koszalinie,zostając jego dyrektorem w 1963 roku.Funkcję tę sprawował do 1978 roku.W tym czasie wraz z grupą innych historyków(Bogusław Drewniak,Andrzej Czarnik,Tadeusz Gasztold,Tomasz Szrubka)prowadził badania historii regionalnej,publikował prace naukowe i popularnonaukowe,był organizatorem życia naukowego,zakładał i redagował czasopisma naukowe i popularnonaukowe,przybliżając przeszłość Pomorza nowym mieszkańcom tego regionu.W tym czasie był także redaktorem"Rocznika Koszalińskiego",współpracował z Koszalińskim Ośrodkiem Naukowo-Badawczym,współredagował"Bibliotekę Słupską".W dalszym ciągu pracował naukowo,co zaowocowało uzyskaniem przez niego w 1978 roku stopnia naukowego doktora habilitowanego na podstawie rozprawy nt.Początki władzy ludowej na zachodnich i północnych obszarach Polski w latach 1945-1948.W 1978 roku podjął pracę jako docent,a następnie profesor nadzwyczajny i profesor zwyczajny w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku.Pełnił tan funkcję prorektora w latach 1978-1981 i 1982-1987 oraz rektora w latach 1987-1990.Tytuł profesora nauk humanistycznych uzyskał w 1984 roku.W tym czasie był redaktorem"Rocznika Słupskiego",członkiem Instytutu Zachodnio-Pomorskiego w Szczecinie,Instytutu Zachodniego w Poznaniu,Instytutu Śląskiego w Opolu oraz Instytutu Kaszubskiego w Gdańsku.W 1995 roku przeszedł na emeryturę,jednak nie zaniechał pracy naukowej i dydaktycznej,pracując nadal w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie.
Dorobek naukowy
W dorobku naukowym Hieronima Rybickiego znajduje się ponad 100 publikacji naukowych i popularnonaukowych,w tym 20 książek(monografie,wybory źródeł,prace zredagowane).Jego zainteresowania naukowe obejmują głównie historię polityczną i regionalną.Napisał wiele prac na temat historii Koszalina,Kołobrzegu,Słupska,Miastka,Człuchowa,Wałcza,Złotowa i innych pomorskich miast.Osobne miejsce w jego twórczości naukowej zajmuje problematyka Kaszubów bytowskich,a także tzw.Słowińców,czyli potomków Kaszubów mieszkających w północnej części powiatu słupskiego.W 2006 roku opublikował interesujący tom wspomnień"Utracona młodość".Wspomnienia i refleksje z wojny i okupacji 1939-1945.
Do jego najważniejszych publikacji należą:
- Partie i stronnictwa polityczne na Pomorzu Zachodnim w latach 1945-1947,Poznań 1967 r.
- Dzieje ziemi miasteckiej,Poznań 1971 r.współredaktor
- Ziemia Wałecka w Polsce Ludowej,Koszalin 1972 r.współredaktor
- Dzieje ziemi człuchowskiej,Poznań 1975 r.współredaktor
- Powstanie i działalność władzy ludowej na zachodnich i północnych obszarach Polski(1945-1949)Poznań 1976 r.
- Kołobrzeg.Zarys dziejów,Poznań 1979 r.współautor:Tadeusz Gasztold
- Rozważania o historii najnowszej Pomorza Zachodniego,Słupsk 1982 r.
- Koszalin.Rozwój miasta w Polsce Ludowej,Poznań 1985 r.
- Powrót pogranicza kaszubskiego do Polski po II wojnie światowej,Słupsk 1988 r.
- Nazywano ich Słowińcami,Słupsk 1995 r.
- Kluki.Zarys dziejów,Słupsk 2003 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz