Stefan Kostrzewski

Stefan Franciszek Kostrzewski(ur.4 sierpnia 1902 w Łodzi,zm.24 lutego 1999 w Cambridge w Kanadzie)polski lekkoatleta,koszykarz,wielokrotny mistrz i rekordzista Polski,dwukrotny olimpijczyk.

Życiorys
Urodził się 4 sierpnia 1902 w Łodzi jako syn Stanisława i Stanisławy z Lewandowskich.W 1912 r.rozpoczął naukę w Gimnazjum Państwowym humanistycznym im.Mikołaja Kopernika w Łodzi.Pod koniec 1918 r.przerwał naukę w gimnazjum i wstąpił do Wojska Polskiego.Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.Od 12 sierpnia do 3 września brał udział w walkach pod Janowcem,Borkowem,Nowym Miastem,Makowcem,Przasnyszem,Chorzelami i Myszyńcem.W czerwcu 1922 r.zdał egzaminy i rozpoczął studia na wydziale architektury Politechniki Warszawskiej.Studiował do początku lat trzydziestych nie uzyskując dyplomu inżyniera architekta.Od 1 października 1929 do 30 czerwca 1930 odbywał służbę wojskową.Ukończył z pierwszą lokatą szkołę podchorążych rezerwy piechoty w Śremie.W roku 1933 został awansowany na stopień podporucznika.W latach trzydziestych pracował w ministerstwie przemysłu i handlu.
Kariera sportowa
Sport zaczął uprawiać na początku lat dwudziestych.Był wychowankiem Łódzkiego Klubu Sportowego(pierwszy mistrz Polski w barwach tego klubu),w którym startował w latach 1920-1923.W latach 1923–1937 reprezentował barwy AZS Warszawa.W barwach AZS Warszawa po raz pierwszy wystąpił 28 października 1923.Z tym klubem był związany do końca kariery.Był biegaczem,który z powodzeniem startował na różnych dystansach.
Dwadzieścia siedem razy zdobywał tytuł mistrza Polski:

• bieg na 400 metrów 1927 r.
• bieg na 800 metrów 1925,1926,1927,1928 i 1929 r.
• bieg na 5000 metrów 1923 r.
• bieg na 110 metrów przez płotki 1926 r.
• bieg na 400 metrów przez płotki 1924,1925,1926,1927,1928,1929 i 1934 r.
• bieg na 3000 metrów z przeszkodami 1929 r.
• bieg na 3000 metrów drużynowo 1924 r.
• sztafeta 4×100 metrów 1924,1926,1929 i 1934 r.
• sztafeta 4×400 metrów 1924,1925,1926,1927,1928 i 1937 r.

Ponadto zdobył czternaście medali srebrnych i trzy brązowe.W okresie dwudziestolecia międzywojennego zdobył najwięcej medali w mistrzostwach Polski.Również 27 razy ustanawiał lekkoatletyczne rekordy Polski w biegach na 400 metrów,800 metrów,1500 metrów,2000 metrów,110 metrów ppł.400 metrów ppł.oraz w sztafetach.1 września 1929 ustanowił rekord w biegu przez płotki na 400 metrów przez płotki,który przetrwał do 11 września 1954 roku.W latach 1927-1937 18 razy wystąpił w meczach międzypaństwowych reprezentacji Polski.Dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich.W Paryżu w 1924 r.wystąpił na 800 metrów i 1500 metrów,a w Amsterdamie w 1928 r.na 400 metrów,400 metrów ppł. i w sztafecie 4×400 metrów.Z wyjątkiem biegu na 400 metrów przez płotki,gdzie doszedł do półfinału,odpadał w przedbiegach.Znaczące sukcesy odnosił na Akademickich Mistrzostwach Świata.W 1924 r.w Warszawie zwyciężył na 800 metrów,400 metrów ppł.3000 metrów drużynowo oraz sztafetach 4×100 metrów i 4×400 metrów.Zdobył także srebrne medale na 3000 metrów i w sztafecie 100+200+400+800 metrów oraz brązowy medal na 1500 metrów.Na mistrzostwach w Rzymie w 1927 r.zdobył brązowe medale na 110 metrów ppł. i w sztafecie 4×400 metrów,a w Paryżu w 1928 r.srebrny medal na 400 metrów ppł.
Rekordy życiowe:

• bieg na 200 metrów 23,8
• bieg na 400 metrów 50,0
• bieg na 800 metrów 1:55,0
• bieg na 1500 metrów 4:10,0
• bieg na 5000 metrów 16:56,8
• bieg na 110 metrów przez płotki 15,9
• bieg na 400 metrów przez płotki 54,2

W 1 Plebiscycie Przeglądu Sportowego(1926 r.)zajął 4 miejsce.W 1927 r.był trzeci,w 1928 r. i w 1929 r.czwarty,a w 1933 r.siódmy.
Koszykówka
Uprawiał także koszykówkę.W 1924 r.wszedł w skład pierwszej drużyny AZS Warszawa.W 1928 r.zdobył mistrzostwo Warszawy.W styczniu 1930 r.grał w pierwszym międzynarodowym meczu koszykówki rozegranym w Polsce przeciwko Latwijas Uniwesitetas Student Padome Ryga udzielał się społecznie w sekcjach gier sportowych AZS.
Wojna i dalsze losy
Walczył w kampanii wrześniowej w stopniu podporucznika.Był internowany na Węgrzech,brał udział w walkach we Francji w 1940 r.a następnie walczył w szeregach 1 Dywizji Pancernej.Osiągnął stopień kapitana.Zaczyny bojowe został odznaczony Krzyżem Walecznych.Po II wojnie światowej nie wrócił do Polski.Po zakończeniu wojny mieszkał początkowo w wielkiej Brytanii,a następnie w Kanadzie,gdzie pracował jako architekt w mieście Galt(obecnie Cambridge).Tam zmarł.