Gustaw Kuchinka

Ur.17 marca 1875 w Czerniowcach,zm.6 grudnia 1923 w Warszawie podpułkownik Sztabu Generalnego cesarskiej i królewskiej Armii i generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys
Służba w c. i k.Armii
Był synem Józefa i Izabelli z domu Pfeiffer.Kształcił się w Koszycach.Od 1895 r.w Wojskowej Szkole Realnej w Hranicach Morawskich.Oficer artylerii austriackiej.W 1900 r.ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Wiedniu.Po tym oficer sztabu portu wojennego.W latach 1903-1905 dowódca batalionu,potem instruktor w szkole kadetów.Od 1908 r.kapitan 1 klasy i profesor Wojskowej Akademii Technicznej w Wiedniu.Odbył podróże naukowe do Serbii,Turcji i Bułgarii.W czasie I wojny światowej dowódca kombinowanego batalionu artylerii w porcie bazie Pola.W 1915 r.dowódca dywizjonu artylerii ciężkiej walczył w Karpatach.Ranny.Po wyleczeniu ran dowódca odcinka na froncie włoskim.Pułkownik z 1916 r.Potem dowódca pułku artylerii ciężkiej na Wołyniu i w Rumunii.W 1918 r.ponownie na froncie włoskim.
Służba w Wojsku Polskim
8 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany szefem Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego"Łódź".29 maja 1920 został zatwierdzony w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920 i 2 lokatą w korpusie oficerów artylerii.25 września 1921 został dowódcą 27 Dywizji Piechoty w Kowlu.W następnym roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie generałów.W listopadzie 1923 r."odkomenderowany"w charakterze słuchacza na I Kurs w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie.Zmarł nagle w czasie trwania kursu.Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.Był wszechstronnie wykształcony,znał 5 języków.Żonaty,miał dwoje dzieci.
Awanse służbowe

• podporucznik(leutnant)1895 r.
• porucznik(ober leutnant)1899 r.
• kapitan(Hauptmann II kl.)
• kapitan(Hauptmann I kl.)1908 r.
• major(major)1914 r.
• podpułkownik(oberstleutnant)1916 r.
• pułkownik Sztabu Generalnego zatwierdzony 29 maja 1920 ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920 i 2 lokatą w korpusie oficerów artylerii
• generał brygady zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie generałów

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski(2 maja 1923)