Walenty Kamocki

Walenty Hieronim Julian Kamocki herbu Jelita(ur.30 września 1858 w Suchym Kierzu,zm.20 czerwca 1923 w Warszawie)polski lekarz,okulista.Urodził się w osadzie leśnej Suchy Kierz w gminie Lubochnia k.Rawy Mazowieckiej.Był najstarszym synem Felika Mariana Kamockiego urzędnika Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu i Marianny Agnieszki z Łapińskich h.Lubicz.Studia medyczne odbył w Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim(1876-1881),studia uzupełniające w uniwersytecie w Wiedniu.Po studiach odbył praktykę okulistyczną w prywatnych poliklinikach oftalmologicznych w Berlinie,Paryżu i Heidelbergu.W 1882 r.został zatrudniony na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim jako asystent w Katedrze Fizjologii,gdzie pracował do 1886 r.W latach 1881-1923 pracował w Instytucie Oftalmicznym w Warszawie początkowo jako asystent,później jako ordynator Oddziału Męskiego(1884-1921),ordynator Oddziału Kobiecego(1921-1923),a w latach 1913-1923 jako lekarz naczelny.Był pionierem badań nad zmianami cukrzycowymi w tęczówce,zajmował się także leczeniem chorób jagodówki,spojówki oraz leczeniem jaskry.W 1886 r.przeprowadził pierwsze w Polsce badania nad zwyrodnieniem szklistym w spojówkach.Do okulistyki polskiej wprowadził operację przetokową twardówki według Elliota(1907 r.) i metodę domięśniowego podawania preparatu mlekowego Vistostanu w ciężkich zapaleniach tęczówki.Dwukrotnie bezskutecznie kandydował na stanowisko kierownika Katedry i Kliniki Okulistyki;w 1895 r.w Uniwersytecie Jagiellońskim,w 1897 r.w Uniwersytecie Lwowskim.Od 1908 r.członek rzeczywisty Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.Aktywny działacz instytucji opieki nad ociemniałymi"Latarnia".W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego wojsk rosyjskich wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa z 14 sierpnia 1914 roku,podpisał telegram dziękczynny,głoszący m.in.że krew synów Polski,przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem,stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich.Był członkiem Komitetu Narodowego Polskiego(1914-1917).Ożenił się z Seweryną Józefą Marią z Wołowskich i miał trzy córki.Pochowany został w Warszawie na Powązkach w grobie rodzinnym Kamockich.

Wybrane publikacje naukowe

• O powstaniu tzw.gruczołów Bermanna(1884 r.)
• Przypadek rozlanej gruźlicy naczyniówki(1884 r.)
• Szkliste zwyrodnienie łącznicy(1886 r.)
• Badania anatomo-patologiczne nad oczami chorych na cukrzycę(1887 r.)
• Badania anatomo-patologiczne nad szklistym zwyrodnieniem łącznicy(1892 r.)
• Przypadek stłuszczenia rogówki z periodycznie powracającymi objawami podrażnienia(1893 r.)
• O mączkowatem zwyrodnieniu łącznicy(1895 r.)

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski(2 maja 1922)
• Krzyż Komandorski Legii Honorowej