Życiorys
Kariera wojskowa
W 1940 roku rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Lwowskim,przerwane wybuchem wojny radziecko-niemieckiej.W czasie okupacji niemieckiej pracował we Lwowie w firmie hotelarsko-gastronomicznej jako magazynier,później pomocnik buchaltera.Służbę wojskową rozpoczął 17 sierpnia 1944 roku(po wyzwoleniu Lubelszczyzny)jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Artylerii w Chełmie.Po jej ukończeniu promowany 25 marca 1945 roku na stopień podporucznika w korpusie oficerów artylerii.Po promocji wyznaczony na dowódcę plutonu ogniowego jednostki rezerwy artylerii 1 Armii WP w Gryfinie,a następnie na dowódcę plutonu ogniowego w 4 Pułku Artylerii Lekkiej.Podczas walk na froncie dwukrotnie ranny,w tym drugi raz ciężko,25 kwietnia 1945 roku w rejonie Birkenwerder w Niemczech.Do 5 listopada 1945 roku przebywał na leczeniu w Szpitalu Okręgowym w Łodzi.Po wojnie był adiutantem ministra obrony narodowej,marszałka Związku Radzieckiego i marszałka Polski Konstantego Rokossowskiego.W 1947 roku odbył kurs szefów sztabu dywizjonu w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu.W 1946 r.awansował na stopień porucznika.Po kursie pozostał w Toruniu jako wykładowca w Oficerskiej Szkole Artylerii.W 1948 r.był dowódcą 24 Warszawskiego Dywizjonu Artylerii Ciężkiej w Morągu,następnie został dowódcą 70 Pułku Artylerii Haubic.W 1950 roku wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 12 Brygady Artylerii Haubic,a w latach 1951-1952 był dowódcą 29 Brygady Artylerii Haubic w Bemowie Piskim(w strukturach 8 Dywizji Artylerii Przełamania w Orzyszu).W 1952 roku przeszedł do Dowództwa Artylerii WP w Warszawie,gdzie sprawował kolejno funkcję szefa Wydziału Operacyjnego,a od 1953 roku zastępcy szefa sztabu Dowództwa Artylerii WP.W lipcu 1950 roku awansowany na podpułkownika,a w styczniu 1953 roku na pułkownika.W latach 1954-1955 był dowódcą artylerii Pomorskiego Okręgu Wojskowego.W latach 1955-1957 odbył studia wojskowe w Akademii Wojskowej Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im.K.Woroszyłowa w Moskwie.22 lipca 1957 r.w wieku zaledwie 35 lat,awansowany na podstawie zarządzenia Prezesa Rady Ministrów do stopnia generała brygady i mianowany szefem sztabu Szefostwa Artylerii WP.W latach 1960-1963 był szefem Zarządu I Operacyjnego Sztabu Generalnego WP.Na tym stanowisku organizował pierwsze ćwiczenia Układu Warszawskiego na terytorium Polski pod kryptonimem"Odra-Bałtyk".W latach 1963-1965 był zastępcą Szefa Sztabu Generalnego WP do spraw operacyjnych.W październiku 1963 roku awansowany do stopnia generała dywizji. Nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL Aleksander Zawadzki.W latach 1965-1968 szef Inspektoratu Szkolenia I zastępca Głównego Inspektora Szkolenia(gen.broni Jerzego Bordziłowskiego).W roku 1966 był współorganizatorem Defilady Tysiąclecia Państwa Polskiego.Od 11 kwietnia 1968 roku był nieprzerwanie przez 19 lat wiceministrem obrony narodowej(do 1987 r.)W latach 1968-1971 Główny Inspektor Szkolenia i zastępca Naczelnego Dowódcy Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego oraz dowódca Frontu Polskiego na czas wojny.W październiku 1974 roku awansowany do stopnia generała broni.Nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL prof.Henryk Jabłoński.W latach 1973-1987 piastował równolegle trzy zasadnicze dla systemu obronnego państwa funkcje:Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej,szefa Obrony Cywilnej Kraju oraz sekretarza Komitetu Obrony Kraju(KOK).Jako sekretarz KOK nadzorował prace związane z przygotowaniem aktów prawnych wprowadzających 13 grudnia 1981 roku w Polsce stan wojenny.W okresie stanu wojennego,w latach 1981-1983,wchodził w skład Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego(WRON).Od 26 stycznia 1988 r.do 26 maja 1991 r.pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego Ligi Obrony Kraju.Od 2 maja 1991 roku w stanie spoczynku.
Działalność polityczna i społeczna
Członek PPR i PZPR,w latach 1968-1986 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR.Delegat na kolejne zjazdy PZPR od V(1968 r.)do X(1986 r.)Od 1969 r.aż do rozwiązania organizacji w 1990 roku członek Rady Naczelnej organizacji kombatanckiej ZBoWiD.W latach 1988-1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
Odpowiedzialność karna
Od 1995 roku zasiadał,wraz ze swoim wieloletnim przełożonym,gen.Wojciechem Jaruzelskim,na ławie oskarżonych w procesie o sprawstwo kierownicze śmierci robotników podczas wydarzeń w grudniu 1970 roku.Tuczapski dowodził wówczas oddziałami operującymi w Szczecinie.W marcu 2006 roku Główna Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu IPN postawiła go w stan oskarżenia za popełnienie zbrodni komunistycznej polegającej na udziale w zorganizowanym związku przestępczym o charakterze zbrojnym mającym na celu popełnianie przestępstw polegających na pozbawianiu wolności poprzez internowanie i wykonywanie kar pozbawienia wolności orzeczonych za czyny wcześniej niekaralne oraz innych przestępstw przeciwko wolności,a nadto naruszaniu nietykalności cielesnej,tajemnicy korespondencji oraz praw pracowniczych obywateli polskich.Od września 2008 roku zasiadał na ławie oskarżonych w toczącym się w tej sprawie przed warszawskim Sądem Okręgowym procesie.Na ławie oskarżonych zasiadali także:b.I sekretarz KC PZPR i premier gen.Wojciech Jaruzelski,b.I sekretarz KC PZPR Stanisław Kania,b.minister obrony narodowej gen.Florian Siwicki,b.minister spraw wewnętrznych gen.Czesław Kiszczak,b.członkini Rady Państwa Eugenia Kempara oraz b.wiceminister sprawiedliwości Tadeusz Skóra.Tadeusz Tuczapski zmarł jako oskarżony przed zakończeniem postępowania,które po jego śmierci umorzono.W uzasadnieniu wyroku skazującego Czesława Kiszczaka w dniu 12 stycznia 2012 roku warszawski Sąd Okręgowy uznał,że stan wojenny przygotowano i wprowadzono niezgodnie z ówczesną konstytucją,a dokonała tego grupa przestępcza o charakterze zbrojnym,złożona z ludzi na najwyższych stanowiskach,wśród których wymieniono m.in.Tadeusza Tuczapskiego.
Śmierć i pogrzeb
Zmarł 10 kwietnia 2009 wskutek krwiaka mózgu,który uprzednio wywołał u Tuczapskiego zanik świadomości.Pochowany 20 kwietnia 2009 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie(kwatera B 4 rz.8 m.18).Pogrzeb odbył się z asystą wojskową,ale przy bardzo ograniczonym ceremoniale(bez kompanii honorowej i orkiestry wojskowej).Podczas uroczystości płk Ryszard Depa odczytał list pożegnalny nieobecnego z powodu choroby b.prezydenta RP gen.armii Wojciecha Jaruzelskiego.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski(1980 r.)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski(1973 r.)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy I klasy(1968 r.)
- Order Sztandaru Pracy II klasy(1964 r.)
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy(1968 r.)
- Krzyż Walecznych
- Srebrny"Medal Zasłużonym na Polu Chwały"(1946 r.)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej(1954 r.)
- Medal 30-lecia Polski Ludowej(1974 r.)
- Medal 40-lecia Polski Ludowej(1984 r.)
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Złoty Medal"Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"(1968 r.)
- Srebrny Medal"Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Brązowy Medal"Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Medal Za udział w walkach o Berlin(1967 r.)
- Złoty Medal"Za Zasługi dla Obronności Kraju"(1973 r.)
- Srebrny Medal"Za Zasługi dla Obronności Kraju"(1968 r.)
- Brązowy Medal"Za Zasługi dla Obronności Kraju"(1966 r.)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej(1973 r.)
- Złoty Medal"Za Zasługi dla Obrony Cywilnej"
- Złota Odznaka„Za Zasługi dla Obrony Cywilnej”
- Złota Odznaka"Za zasługi w ochronie granic PRL"
- Złota Odznaka"Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego"
- Złote odznaczenie im.Janka Krasickiego(ZSMP)
- Złota Odznaka Honorowa"Za Zasługi w Umacnianiu Przyjaźni PRL-ZSRR"(1986 r.TPPR)
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego(1966 r.)
- Medal pamiątkowy"Za Zasługi dla Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy"(1998 r.)
- Order Lenina(1968 r.ZSRR)
- Order Przyjaźni Narodów(1973 r.ZSRR)
- Medal 100-lecia urodzin Lenina(1970 r.ZSRR)
- Medal"Za umacnianie braterstwa broni"(1980 r.ZSRR)
- Medal 20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945(1972 r.ZSRR)
- Odznaka"25 lat Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej"(1970 r.ZSRR)
- Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945(1975 r.ZSRR)
- Medal 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (1985 r.ZSRR)
- Medal 60-lecia Sił Zbrojnych ZSRR(ZSRR)
- Medal"Za Umacnianie Braterstwa Broni"(Bułgaria)
- Medal"30-lecia Bułgarskiej Armii Ludowej"(Bułgaria)
- Order Czerwonego Sztandaru(1971 r.CSSR)
- Medal"Za umacnianie Przyjaźni Sił Zbrojnych"I stopnia(1970 r.CSSR)
- Medal"40 lat Wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię Radziecką"(1985 r.CSSR)
- Medal"30 lat Narodowej Armii Ludowej"(1986 r.NRD)
- Medal"Braterstwa Broni"(1983 r.Republika Kuby)
- Medal"30 lat Rewolucyjnych Sił Zbrojnych Kuby"(1987 r.Republika Kuby)
- I inne
- T.Tuczapski,25 lat rozwoju Wojsk Lądowych/w/Myśl Wojskowa,1968 r.nr 10
- T.Tuczapski,Humanitarna misja Obrony Cywilnej/w/Żołnierz Wolności,26 lutego 1976
- T.Tuczapski,Rola i zadania tyłów wojsk operacyjnych na współczesnym polu walki/w/Przegląd Kwatermistrzowski,1968 r.nr 9-10
- T.Tuczapski,słowo wstępne/w/Dowodzenie i sztaby:Od czasów starożytnych do końca XIX wieku,Biblioteka wiedzy wojskowej,Wydawnictwo MON,Warszawa 1980 r.
- T.Tuczapski,słowo wstępne/w/Obrona cywilna za granicą,Wydawnictwo MON,Warszawa 1974 r.
- T.Tuczapski,słowo wstępne/w/Zarys geografii wojennej,Biblioteka wiedzy wojskowej,Wydawnictwo MON,Warszawa 1967 r.
- T.Tuczapski,System obronny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.Niektóre problemy rozwoju i organizacji/w/Myśl Wojskowa,1973 r.nr 10,s.19-31
- T.Tuczapski,Układ Warszawski gwarancją bezpieczeństwa i współpracy państw wspólnoty socjalistycznej/w/Przegląd Obrony Terytorium Kraju,1980 r.nr 1
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz