Kazimierz Albin

Ur.30 sierpnia 1922 w Krakowie polski technik lotniczy,więzień i uciekinier z KL Auschwitz,podporucznik Armii Krajowej.Działacz na rzecz pamięci o zbrodniach nazizmu,autor wspomnień.
Życiorys
Urodził się w Krakowie.Do momentu wybuchu wojny we wrześniu 1939 r.ukończył czwartą klasę Gimnazjum Nowodworskiego.Został zatrzymany w styczniu 1940 roku na Słowacji w trakcie próby przedostania się do Francji,gdzie tworzyły się pierwsze polskie oddziały po przegranej kampanii wrześniowej.Był więziony w Preszowie,Muszynie,Nowym Sączu i Tarnowie,skąd został wywieziony pierwszym transportem do KL Auschwitz.Otrzymał numer obozowy 118.W późniejszym czasie do obozu trafili także jego matka i brat.Pracował w obozowym zakładzie odzieżowym,a później w kuchni dla esesmanów.W trakcie pobytu w Auschwitz uprawiał też sporty,m.in.w piłkę nożną i siatkówkę.Po trzech latach uwięzienia zaczął planować ucieczkę,która miałaby się odbyć na wiosnę 1943 r.jednak w wyniku niespodziewanego zbiegu okoliczności okazja do wydostania się z obozu nadarzyła się już w lutym tego roku.Albin opuścił lagier wraz z Franciszkiem Romanem 27 lutego 1943.We dwójkę przekroczyli granicę Generalnej Guberni i schronili się u rodziny Romana.Po kilku dniach Albin dotarł do Krakowa.Tam przez poznanego w Auschwitz prokuratora Wincentego Jarosińskiego znalazł lokum w mieszkaniu przy ulicy Siemiradzkiego należącym do Tadeusza Tabora.Pozostał w Krakowie pod fałszywym nazwiskiem Franciszek Makowski.W latach 1943–1945 działał w krakowskiej dywersji.Na własną rękę dokonali z Romanem dwóch napaści na żołnierzy niemieckich w celu zdobycia broni.Wkrótce potem Albin wstąpił w szeregi Armii Krajowej.Został zaprzysiężony przez porucznika Mieczysława Tabora ps.„Kura”.Sam przyjął pseudonim„Jęd­rek”.Po zakończeniu ćwiczeń w szkole podchorążych w listopadzie 1943 r.pełnił funkcję szefa dywersji bojowej III Odcinka Komendy Obwody Kraków Miasto Armii Krajowej.W 1944 r.został awansowany do stopnia podporucznika.Uczestniczył m.in.w egzekwowaniu wyroków śmierci wydanych przez sąd podziemny.Po zakończeniu wojny zdał maturę i podjął studia na Wydziale Lotniczym Politechniki Krakowskiej.Początkowo pracował w Biurze Projektów Energetycznych w Krakowie,później,w latach 1952–1963 w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej,a następnie został przeniesiony do Zjednoczenia Przemysłu Lotniczego w Warszawie.Od 1966 roku pracował jako ekspert techniczny i handlowy w CHZ Metalexport w Warszawie.Po przejściu na emeryturę zaangażował się w działalność na rzecz upamiętnienia ofiar nazizmu,a w szczególności KL Auschwitz.W 1989 r.opublikował nakładem Krajowej Agencji Wydawniczej wspomnienia zatytułowane List gończy,wznowione później przez Wydawnictwo Książka i Wiedza oraz Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau,przetłumaczone także na język niemiecki.Był jednym z założycieli Towarzystwa Opieki nad Oświęcimiem,w którym pełnił funkcję wiceprezesa,a od 1995 r.Prezesa Zarządu Głównego.Nieprzerwanie od 2000 roku jest członkiem Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej.Otrzymał wiele odznaczeń wojskowych i cywilnych,m.in.Krzyż Walecznych,Krzyż Partyzancki,Krzyż Armii Krajowej oraz Krzyże Kawalerski,Oficerski i Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.Prywatnie jest ojczymem Wandy Nowickiej.