Wykształcenie
Henryk Pietraszkiewicz urodził się 3 stycznia 1923 roku w Kolonii Woronowo na Wileńszczyźnie.W 1939 roku ukończył Gimnazjum im.Ks.Grzegorza Piramowicza w Dziśnie.Po wcieleniu w 1944 r.od Armii Czerwonej,a następnie do Ludowego Wojska Polskiego odbył frontowe kursy podoficerski i oficerski w batalionie szkolnym 4 Dywizji Piechoty im.Płka Jana Kilińskiego.W okresie od 1946 do 1949 roku ukończył jako prymus Wydział Pokładowy Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni.Jest również absolwentem Wyższego Kursu Akademickiego w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR im.marsz.Klimenta Woroszyłowa w Leningradzie(lata 1955-1956).W 1966 roku uzyskał kolejno tytuł magistra historii na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku oraz tytuł inżyniera nawigatora statku morskiego na Wydziale Pokładowym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni.
1 Armia Wojska Polskiego
Służbę liniową rozpoczął na froncie wschodnim w 1945 roku.Został zastępcą dowódcy baterii moździerzy ds.polityczno-wychowawczych w 10 Pułku Piechoty 4 Dywizji Piechoty.Z tą jednostką brał udział w bitwie o Warszawę,w przełamywaniu Wału Pomorskiego,w bitwie o Kołobrzeg,w forsowaniu Odry,w operacji berlińskiej oraz w walkach nad Łabą.Po zakończeniu działań wojennych był do 1946 roku instruktorem propagandy w 10 Pułku Piechoty.
Marynarka Wojenna
Pierwsze stanowisko służbowe w Marynarce Wojennej objął w 1949 roku na ścigaczu okrętów podwodnych ORP"Sprawny"z dywizjonu ścigaczy w Gdyni,na którym został dowódcą okrętu.Jeszcze w tym samym roku wyznaczono go na zastępcę dowódcy okrętu podwodnego ORP"Sęp"w dywizjonie okrętów podwodnych w Gdyni.Od 1951 do 1954 roku dowodził ORP"Sęp",po czym zajmował posadę szefa sztabu dywizjonu okrętów podwodnych.W 1956 roku został dowódcą 1 Brygady Okrętów Podwodnych w Gdyni.W latach 1966-1969 dowodził 9 Flotyllą Obrony Wybrzeża w Helu,a w 1969 roku przez krótki czas był komendantem Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej.Następnie pełnił służbę w Dowództwie Marynarki Wojennej w Gdyni,początkowo jako szef Sztabu Głównego Marynarki Wojennej I zastępca dowódcy Marynarki Wojennej,a od 1979 roku zastępca dowódcy Marynarki Wojennej ds.liniowych.Formalnie służbę wojskową zakończył 18 listopada 1983 roku i przeszedł w stan spoczynku.7 stycznia 1984 roku oficjalnie pożegnał go ówczesny minister Obrony Narodowej.
Awansował kolejno na stopnie oficerskie:
|
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy II klasy(1978 r.)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal za Warszawę 1939-1945
- Medal za Odrę,Nysę,Bałtyk
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 r.
- Złoty Medal"Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Srebrny Medal"Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Brązowy Medal"Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
- Medal Za udział w walkach o Berlin
- Złoty Medal"Za Zasługi dla Obronności Kraju"
- Srebrny Medal"Za Zasługi dla Obronności Kraju"
- Brązowy Medal"Za Zasługi dla Obronności Kraju"
- Srebrny Order Zasług dla Ojczyzny(NRD)
- Order Czerwonego Sztandaru(ZSRR)
- Medal za Zdobycie Berlina(ZSRR)
- Medal za Wyzwolenie Warszawy(ZSRR)
- Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945(ZSRR)
- Medal Eugeniusza Kwiatkowskiego(przyznawany przez Instytut Morski w Gdańsku)
- Złoty Kompas(nagroda czasopisma Bandera)
- Pierścień Hallera(LMR)1996 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz