Eugeniusz Cieśla

Ur.8 sierpnia 1922 w Mielcu geolog,specjalista geologii złóż rud metali,a zwłaszcza złóż żelaza oraz mezozoiku Gór Świętokrzyskich.

Życiorys
Wykształcenie
Szkołę Podstawową i Gimnazjum Ogólnokształcące ukończył w 1939 r.w Krakowie.Podczas okupacji,w latach 1941-1945,pracował w urzędzie pocztowym Kraków 2 jako pracownik fizyczny.Po wojnie,w latach 1945-1946,ukończył liceum o kierunku matematyczno-fizycznym.Następnie w latach 1946-1950 odbył studia wyższe na Wydziale Geologiczno-Mierniczym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
Praca zawodowa i naukowa
Już podczas studiów podjął pracę w Państwowym Instytucie Geologicznym w Krakowie,na Wydziale Rud:w latach 1948-1949 na umowie o dzieło,jako pracownik pomocniczy,następnie,do stycznia 1952 r.na umowach krótkoterminowych,jako młodszy pracownik naukowy.Brał udział w pracach prowadzonych przez Romana Krajewskiego w rejonie Końskich i Przysuchy,na obszarze liasu świętokrzyskiego.Zajmował się kartowaniem geologicznym w skali 1:25000,nadzorowaniem wierceń i robót górniczych i profilowaniem geologicznym rdzeni wiertniczych i wyrobisk górniczych.W grudniu 1951 r.uzyskał dyplom inżyniera nauk technicznych i magistra geologii na podstawie pracy Opracowanie geologiczne między Bliżynem a Odrowążem,wykonanej pod kierunkiem Romana Krajewskiego.Od lutego 1952 r.został zatrudniony na podstawie nakazu pracy w Wydziale Rud Państwowego Instytutu Geologicznego w Krakowie jako pracownik stały.Po przeniesieniu służbowym w 1952 r.do Warszawy pracował w Zakładzie Złóż Kruszców PIG,prowadząc prace geologiczno-wiertnicze,badające rudo nośność utworów mezozoiku na obszarze świętokrzyskim,częstochowskim i w Karpatach.W 1954 r.otrzymał stanowisko adiunkta i objął kierownictwo Sekcji Świętokrzyskich Złóż Rud,a od 1956 r.po reorganizacji Instytutu,kierownictwo Pracowni Staropolskich Złóż Rud Żelaza w Zakładzie Złóż Rud Żelaza.Badał wówczas perspektywy złożowe paleozoicznego trzonu Gór Świętokrzyskich oraz ich obrzeżenia mezozoicznego.Wyniki badań znajdują się w licznych sprawozdaniach,opracowaniach i dokumentacjach geologicznych.Prace te dostarczyły również bogatego materiału do znajomości stratygrafii i budowy geologicznej wspomnianych obszarów.Od października 1959 do listopada 1961 r.pełnił obowiązki kierownika Zakładu Złóż Rud Żelaza,zastępując Romana Osikę,który był w tym czasie oddelegowany do Demokratycznej Republiki Wietnamu.Od kwietnia 1962 do lipca 1963 r.był oddelegowany do Demokratycznej Republiki Wietnamu,gdzie pełnił funkcję Kierownika Polskiej Ekspedycji Geologicznej.Wykonał w tym czasie dokumentację geologiczną złoża rud limonitowych Quý Xa(Quí Xa),weryfikował dokumentacje geologiczne złóż Làng Vinh,Tác Ái i Làng Cọ,wykonywane przez Wietnamską Grupę Geologiczną Bảo Hà,a także liczne projekty i prace geologiczne,prowadzone na wystąpieniach rud żelaza,miedzi i innych metali.Uczestniczył również w szkoleniu wietnamskiej kadry geologicznej.Po powrocie z Wietnamu w 1963 r.został Kierownikiem Zakładu Złóż Rud Żelaza.Na tym stanowisku pracował do 1973 r.Kierował wówczas pracami geologiczno-poszukiwawczymi za osadowymi rudami żelaza oraz za rudami magnetytowo-ilmenitowymi,odkrytymi w 1962 r.na suwalskim masywie anortozytowym.W latach 1973-1977,po kolejnej reorganizacji Instytutu,kierował Grupą Problemową Osadowych Złóż Rud Żelaza.Opracował w tym czasie mapę metalogeniczną jury górnej w skali 1:50000 na arkuszach Opoczno,Przysucha,Końskie,Niekłań,Krasna.W latach 1977-1980 prowadził badania iłów ochrowych w liasie świętokrzyskim,a w latach 1981-1987 opracował(wraz z Leszkiem Lindnerem)arkusz Końskie Szczegółowej Mapy Geologicznej Polski w skali 1:50000.W 1987 r.przeszedł na emeryturę.W latach 1989-1990 pełnił funkcję Głównego Koordynatora Szczegółowej Mapy Geologicznej Polski w skali 1:50000,a w latach 1993-1996 opracował arkusz Niekłań tej mapy.Od 1986 do 2005 r.był członkiem Komisji Zasobów Kopalin przy Ministrze Ochrony Środowiska.