Antoni Sygietyński

Ps.„Gosławiec”(ur.5 marca 1850,zm.14 czerwca 1923)ceniony w swoim czasie krytyk literacki,muzyczny i teatralny,naturalistyczny powieściopisarz,zwolennik realizmu w malarstwie i naturalizmu w prozie.Jego najstarszy brat Karol zginął w powstaniu styczniowym,a majątek rodzinny uległ konfiskacie.Dorastał w Warszawie.Przyjaźnił się z Aleksandrem Gierymskim.W 1869 roku podjął naukę w klasie fortepianu w warszawskim Instytucie Muzycznym.Studiował też w słynnym konserwatorium w Lipsku,w Wiedniu oraz estetykę i historię sztuki w Paryżu.W czasie pobytu w stolicy Francji nawiązał współpracę z kilkoma warszawskimi gazetami.Do kraju powrócił w 1881 roku z poślubioną córką argentyńskiego farmera.Prowadził zajęcia z fortepianu w Instytucie Muzycznym oraz wykłady z estetyki.Współpracował z licznymi pismami.Podejmował też działalność polityczną,związał się ze Związkiem Demokratycznym,redagował jego czasopismo.W 1907 roku został na krótko osadzony w Cytadeli Warszawskiej.Był członkiem Polskiej Partii Postępowej oraz Stronnictwa Narodowo-Postępowego.Pod koniec życia pełnił funkcję naczelnika wydziału prasowo-widowiskowego w Komisariacie Rządu.Wydał drukiem:zbiór artykułów Współczesna powieść we Francji,monografię Maksymilian Gierymski(1906 r.)powieści:Na skałach Calvados(1884 r.) i Wysadzony z siodła(1891 r.)oraz zbiory opowiadań:Drobiazgi(1900 r.) i Święty ogień(1918 r.)Zaginęła natomiast w rękopisie jego ostatnia powieść Pan Jezus w Przegorzałach.Ojciec założyciela zespołu Mazowsze,Tadeusza Sygietyńskiego.