Andrzej Grzegorczyk

Ur.22 sierpnia 1922 w Warszawie,zm.20 marca 2014 tamże polski matematyk i filozof,specjalizujący się w logice,podstawach matematyki oraz matematycznych podstawach informatyki.Syn Piotra Grzegorczyka,historyka literatury polskiej.

Biografia
W czasie II wojny światowej studiował na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego.Służył w powstaniu warszawskim,w Batalionie Gustaw,został ranny 13 sierpnia 1944 w eksplozji„czołgu pułapki”na ulicy Kilińskiego w Warszawie,opuścił Warszawę z ludnością cywilną.W 1945 r.obronił pracę magisterską z filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim.W latach 1946-1948 był asystentem Władysława Tatarkiewicza i sekretarzem redakcji Przeglądu Filozoficznego.W 1950 roku obronił na Uniwersytecie Warszawskim pracę doktorską z matematyki On topological spaces in Topologies without Points,napisaną pod kierunkiem Andrzeja Mostowskiego.W latach 1950-1974 pracował w Instytucie Matematycznym PAN,w latach 1960-1968 równocześnie Wydziale Matematyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego.W 1960 r.mianowany profesorem nadzwyczajnym.W 1967 roku prowadził wykłady na Uniwersytecie w Amsterdamie.Od 1967 r.był członkiem Sekcji Logiki w Międzynarodowej Unii Historii i Filozofii Nauki.W 1972 r.otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.W 1974 r.został pracownikiem Instytutu Filozofii i Socjologii PAN,od 1982 r.kierował Pracownią Etyki tamże.Zainteresowania naukowe Andrzeja Grzegorczyka koncentrowały się na logice matematycznej ze szczególnym uwzględnieniem problematyki rozstrzygalności,teorii modeli,funkcji rekurencyjnych oraz zastosowania logiki w metodologii nauk.Ponadto zajmował się podstawami racjonalnego poglądu na świat i tworzeniem własnego systemu filozoficznego.Był także aktywnym członkiem warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej,jego wiceprezesem(1972-1973) i członkiem zarządu(1973-1974,1976-1978),od lat 70 angażował się w niezależne działania ekumeniczne,w szczególności w ramach dialogu z prawosławiem,organizował w swoim mieszkaniu spotkania z inteligencją rosyjską,propagował także wśród opozycji ideę walki non-violene.
Odznaczenia i wyróżnienia

• 1957 r.Nagroda im.Stefana Banacha.
• 1997 r.Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla nauki polskiej
• 2010 r.doktorat honoris causa Uniwersytetu Blaise Pascala w Clermont-Ferrand
• 2013 r.tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego
• 2014 r.Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej i działalności dydaktycznej,za zasługi na rzecz rozwoju nauki(pośmiertnie)

Publikacje

• Logika popularna.Przystępny zarys logiki zdań,Państwowe Wydawnictwo Naukowe,Warszawa 1955 r.
• Zagadnienia rozstrzygalności,Państwowe Wydawnictwo Naukowe,Warszawa 1957 r.
• Zarys logiki matematycznej,Państwowe Wydawnictwo Naukowe,Warszawa 1961 r.s.501
• Schematy i człowiek.Szkice filozoficzne,Wydawnictwo Znak,Kraków 1963 r.
• Basic notes in foundations,Instytut Matematyki PAN,Warszawa 1967 r.
• Zarys arytmetyki teoretycznej,Państwowe Wydawnictwo Naukowe,Warszawa 1971 r.
• Filozofia czasu próby,Éditions du Dialogue,Paryż 1979 r.s.221,ISBN 2-85316-021-1
• Moralitety,Instytut Wydawniczy„Pax”,Warszawa 1986 r.
• Mała propedeutyka filozofii naukowej,Instytut Wydawniczy„Pax”,Warszawa 1989 r.s.116,ISBN 83-211-0992-6
• Etyka w doświadczeniu wewnętrznym,Instytut Wydawniczy"Pax",Warszawa 1989 r.s.473,ISBN 83-211-0997-7
• Życie jako wyzwanie.Wprowadzenie w filozofię racjonalistyczną,wyd.IFiS PAN,Warszawa 1993 r.
• Logic a human affair,wyd.Scholar,Warszawa 1997 r.
• Europa odkrywanie sensu istnienia,Instytut Politologii.Studium Generale Europa,Warszawa 2001 r.
• Psychiczna osobliwość człowieka,Wyd.Scholar,Warszawa 2003 r.