Już w VII-VI wiek p.n.e.powstało na terenie dzisiejszej Cedyni,obronne osiedle kultury łużyckiej.W IX-XII wieku,w miejscu osiedla powstał gród strzegący przeprawy przez Odrę.W 972 roku pod grodem Mieszko I i jego brat Czcibor stoczył zwycięską bitwę o ujście Odry z margrabią Hodonem.W XII-XIII wieku Cedynia była siedzibą kasztelanii.W 1252 roku gród zajęli Brandenburczycy,którzy sprowadzili tu misjonarzy,którzy mieli ułatwić germanizację
tych terenów.W okolicy wybudowano liczne klasztory,w tym w 1266 roku
klasztor Cysterów
w Cedyni.Został on uposażony w liczne dobra ziemskie,przez co zyskał
duży wpływ na sytuację gospodarczą i ekonomiczną okolicy.Miejscowość otrzymała w 1299 roku prawa miejskie,a w 1346 roku w Cedyni powstała instytucja sądu.Od 1452 roku
burmistrza zaczęła wybierać rada miejska złożona ze starszyzny.Pod
koniec XIV wieku margrabiowie stracili zainteresowanie terenami Nowej Marchii i w roku 1402 okolica wraz z miastem została sprzedana Zakonowi krzyżackiemu.Trudna sytuacja finansowa Zakonu spowodowała w 1454 roku odsprzedaż miasta Brandenburgii,w której władzę wówczas sprawował Fryderyk II.Pod wpływem rozwoju ruchów reformatorskich w 1555 roku nastąpiła
sekularyzacja zakonu,a ostatnia mniszka opuściła mury klasztoru w 1611
roku.Zabudowę przejęło miasto.Podczas Wojny Trzydziestoletniej Cedynia
była zajęta przez Szwedów,a w 1631 roku król szwedzki Gustaw II Adolf
wybrał sobie to miasto na swoją siedzibę.W 1637 roku pod miastem
rozegrała się bitwa,w wyniku której poważnie ucierpiała zabudowa
miasta,a zabudowania klasztorne popadły w ruinę.W 1641 roku król
Fryderyk Wilhelm I nakazał przebudować ruiny klasztoru na barokowy
pałacyk myśliwski.Koniec XVII wieku był dla miasta tragiczny,ponieważ w
1699 roku zabudowę zniszczył wielki pożar.W 1701 roku Cedynia została zajęta przez Prusaków i znalazła się w prowincji,której stolicą był Frankfurt nad Odrą.W Cedyni ustanowiono sąd okręgowy.W 1850 roku na miejscu części
dawnego klasztoru wybudowano siedzibę poczty królewskiej.Wiek XIX
przyniósł miastu rozwój przemysłu,wybudowano dużą cegielnię i browar.W
1885 roku Cedynia osiągnęła największą liczbę mieszkańców w swojej
historii,miasto zamieszkiwało 1892 mieszkańców.Liczba ta spadła w 1910
roku do 1533 osób,aby w 1939 roku wzrosnąć do 1738.Na niski poziom
rozwoju miasta miał fakt,że w pobliżu nie przebiegała żadna linia
kolejowa.Dopiero w 1930 roku do Cedyni przedłużono tory wąskotorowej
linii z Bad Freienwalde(Oder),trasę w 1944 roku pokonywało 7 składów.W marcu 1940 miasto nawiedziła duża powódź,która poważnie uszkodziła
infrastrukturę miejską i linię kolejową.W styczniu 1945 roku
rozpoczęły się walki,w wyniku których uszkodzono wszystkie pobliskie
mosty drogowe na Odrze,a most kolejowy został zniszczony.W dniu 3 lutego 1945 roku do miasta wkroczyły wojska Armii Czerwonej.Po zakończeniu II Wojny Światowej
miasto znalazło się w granicach administracyjnych Polski.Zabudowa była
zniszczona w 45%,a miasto po wysiedleniu dotychczasowych mieszkańców
było opuszczone.Dopiero w ramach akcji przesiedleńczej do Cedyni
trafili osadnicy z rejonów centralnych kraju oraz z dawnych kresów
wschodnich.Przez krótki czas używano nazwy Cedno(użytą m.in.w pracy Włodzimierza Dzwonkowskiego Prahistorja ziem polskich z 1918 roku).W obiegu były także nazwy Cedzyna oraz Szczerbiec.Obecną nazwę wprowadzono w 1946 roku.W latach następnych nastąpiła odbudowa zabudowań i infrastruktury
miejskiej.W związku ze zmianą granic nie została odbudowana linia
kolejowa,tak,że dziś nie pozostał po niej żaden ślad.W 1957 roku liczba mieszkańców wynosiła 1040 osób.W 1972 roku w rocznicę millenium bitwy wybudowano na wzgórzu Czcibora
pod Cedynią Pomnik Polskiego Zwycięstwa nad Odrą,zaś w samej Cedyni
kilka kolejnych monumentów,między innymi trzy mozaiki.Dwie z nich
przestawiają w mocno stereotypowy sposób scenę bitwy,w której Niemcy
ukazani są w ciemnych-czarnych odzieniach.Od 1945 r.Cedynia jest najbardziej wysuniętym na zachód miastem Polski,przejmując ten tytuł od Międzychodu(1920-1939),Czeladzi(1793-1795) i Bledzewa(1458-1793).
|
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz