Mirosław Jan Stasik

Ur.27 stycznia 1929 w Łodzi polski lekarz medycyny i toksykolog-naukowiec.

Edukacja i początki kariery
Ukończył studia lekarskie w Akademii Medycznej w Łodzi.Następnie studiował toksykologię na University of Surrey w Guildford w Wielkiej Brytanii.Tytuł doktora medycyny uzyskał na najstarszej niemieckiej uczelni wyższej Uniwersytecie w Heidelbergu.W latach 60 XX wieku uzyskał specjalizację z chorób wewnętrznych.Następnie,będąc pracownikiem naukowym Instytutu Medycyny Pracy im.J.Nofera w Łodzi,został kierownikiem nowo powstałego oddziału ostrych zatruć Instytutu,gdzie również tworzył zręby informacji toksykologicznej w Polsce.W tamtym okresie opublikował jedną z pierwszych na świecie prac klinicznych na temat ostrej toksyczności tetraetyloołowiu u człowieka.Substancja ta była powszechnie stosowana jako środek przeciwstukowy w benzynie do 2005 roku.
Dalsza kariera
Od początku lat 70 XX wieku przebywa w Niemczech Zachodnich,z dwuletnią przerwą na staż w Instytucie Toksykologii Uniwersytetu w Würzburgu oraz studia uniwersyteckie w Wielkiej Brytanii.We Frankfurcie nad Menem kierował ośrodkiem toksykologii i epidemiologicznych badań nad karcynogenezą w departamencie medycyny pracy koncernu chemicznego Hoechst AG we Frankfurcie nad Menem.Celem tych badań było określenie rakotwórczego potencjału niektórych amin aromatycznych,np.dichlorobenzydyny i pochodnych aniliny,jak również tlenku etylenu i formaldehydu.W latach 80 Stasik był delegatem koncernu Hoechst na konferencje naukowe Chemical Industry Institute of Toxicology w Research Triangle Park, NC(USA),jak również na sympozja naukowe organizowane przez Center for Environmental Epidemiology, University of Pittsburgh,Pennsylvania wespół z the U.S.Environmental Protection Agency(EPA).Był także konsultantem i członkiem europejskich gremiów naukowych w Brukseli.W latach 1989-2003,po nawiązaniu współpracy z Instytutem Medycyny Pracy i Ochrony Środowiska Uniwersytetu im.J.Gutenberga w Moguncji,kontynuował swe prace nad rakotwórczymi aminami aromatycznymi,jak również współpracował w tym zakresie z Katedrą Histologii i Embriologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.
Największe osiągnięcia
Badając proste aryloaminy,odkrył,że 4-chloro-o-toluidyna(4-COT),stosowana jako surowiec do produkcji wielu barwników i pigmentów oraz pestycydu chlorodimeformu,wywołuje raka pęcherza moczowego u człowieka.Konsekwencją tego odkrycia był zakaz produkcji i stosowania 4-COT w skali światowej.Klaus Norpoth(niemiecki profesor medycyny pracy)w swym podręczniku medycyny za odkrycie rakotwórczości 4-COT wpisał Stasika,jako jedynego Polaka,w poczet 15 światowych badaczy,którzy na przestrzeni ponad dwóch wieków odkryli zawodowe substancje rakotwórcze:od Percivalla Potta(1775 r.)przez Ludwiga Rehna(1895 r.)Johna Creecha i Maurice'a Johnsona(1974 r.)do Stasika(1987 r.)Stasik jest autorem i współautorem kilkudziesięciu publikacji naukowych w czasopismach polskich,angielskich,niemieckich i japońskich,artykułów w International Labour Office Encyklopedia of Occupational Health and Safety(cztery edycje)oraz w Ullmann's Enzyklopaedie.Prezentował swoje artykuły na międzynarodowych kongresach ICOH np.w Montrealu i Singapurze.Od 1997 roku prowadzi w Wiesbaden filię Societas Jablonoviana towarzystwa naukowego założonego w 1774 roku w Lipsku przez polskiego arystokratę,księcia Józefa A.Jabłonowskiego.
Fundacja 4-COT
Wraz z żoną,dr Lilianą Stasik,założył w 2001 roku Fundację 4-COT,której jest prezesem.Fundacja jest powiązana z Instytutem Medycyny Pracy w Łodzi.Sponsoruje staże naukowo-badawcze młodych polskich naukowców w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej.