Konstanty Puzyna

Ur.13 kwietnia 1929 w Warszawie,zm.28 sierpnia 1989 w Augustowie polski teatrolog,edytor,eseista,publicysta,poeta.Ukończył studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.Przedstawiciel tzw. krakowskiej szkoły krytyki literackiej.Debiutował w 1947 r.Był kierownikiem literackim teatrów:Teatru"Wybrzeże"(1953-1954),Teatru Dramatycznego(1955-1965) i Teatru Ateneum w Warszawie.Od 1956 do 1969 r.był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika"Dialog",poświęconego dramaturgii teatralnej.Od 1971 do 1989 r.redaktor naczelny pisma.W latach 1968-1971 był stałym felietonistą teatralnym"Polityki".Pracownik naukowy Instytutu Sztuki PAN.Współpracował także z miesięcznikiem"Teatr".W latach 1986-1987 wykładał w City University w Nowym Jorku.Przedmiotem jego fascynacji był teatr XX-wieczny,a zwłaszcza Stanisław Ignacy Witkiewicz jako artysta wszechstronny,prekursorski wobec powojennego teatru europejskiego i zdaniem Puzyny,genialny.Dokonana przez Puzynę,po latach prac archiwalnych nad rękopisami i maszynopisami(zwykle w złym stanie i słabo czytelnymi)artysty,w 1962 r.dwutomowa edycja Dramatów Witkacego,zawierająca głównie pierwodruki(tekstów dotąd nieznanych),miała charakter przełomowy dla recepcji pisarza,a dzięki niej dramaty autora"Matki"trafiły na sceny polskie i obce,stały się też przedmiotem systematycznych badań w Polsce i poza nią.Opracował też edytorsko pisma teatralne Wilama Horzycy(z Lidią Kuchtówną) i Antonina Artaud(z Janem Błońskim).Wśród prac autorskich Puzyny przeważają wyrafinowane myślowo i pisane błyskotliwym stylem eseje o teatrze.Rozproszone rozprawy naukowe Puzyny o Witkacym wydano w wersji książkowej już pośmiertnie.