Maria Izabela Wiłucka-Kowalska

Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska,właśc.Antonina Wiłucka(ur.28 października 1890 w Warszawie,zm.28 listopada 1946 w Felicjanowie)przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Mariawitek,biskupka Starokatolickiego Kościoła Mariawitów w latach 1929-1935,biskupka Kościoła Katolickiego Mariawitów w latach 1935-1940, arcy kapłanka i Przewodnicząca Rady Przełożonych Kościoła Katolickiego Mariawitów w latach 1940-1946.

Młodość
Antonina Wiłucka pochodziła z rodziny ziemiańskiej.Była córką Adama Wiłuckiego i Marii Antoniny z domu Horn.Przez kilka lat uczęszczała do gimnazjum rosyjskiego w Warszawie,a następnie wstąpiła do IV klasy wyróżniającego się wysokim poziomem nauczania Zakładu Wychowawczo-Naukowego Żeńskiego Marty Łojkówny w Warszawie.Ukończyła go w 1909 r.W następnym roku na prośbę znanej poleskiej rodziny ziemiańskiej Ordów,wyjechała do jednego z ich majątków,Perekali na Polesiu,gdzie przez rok miała być nauczycielką ich starszych dzieci.Pobyt ten przedłużył się do czterech lat.Jeden z Ordów ubiegał się nawet o jej rękę.Posiadała gruntowną znajomość języków:angielskiego,francuskiego,niemieckiego i rosyjskiego oraz była uzdolniona muzycznie.
Powołanie
Po wybuchu I wojny światowej i śmierci właściciela majątku,została,wraz z rodziną Ordów,wywieziona na Krym,skąd po trzech latach,w 1918 r.wróciła do Polski,do rodziny w Warszawie.W tym samym roku,będąc u rodziny w Płocku poznała mariawityzm i jego założycielkę Feliksę Kozłowską.Wkrótce po tym zdarzeniu,mimo oporu ze strony rodziny,wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Mariawitek.W 1920 r.przyjęła imię zakonne Maria Izabela,złożyła śluby wieczyste i 8 września 1922,zgodnie z zaleceniami zmarłej rok wcześniej Feliksy Kozłowskiej,została wybrana jako jej następczyni na przełożoną generalną Zgromadzenia Sióstr Mariawitek.W tym samym roku,po wprowadzeniu małżeństw zakonnych w Kościele Mariawitów,Izabela Wiłucka zawarła związek małżeński ze zwierzchnikiem Kościoła Mariawitów,arcybiskupem Janem Marią Michałem Kowalskim.
Biskupka mariawicka
W 1929 r.po wprowadzeniu w Starokatolickim Kościele Mariawitów kapłaństwa kobiet Antonina Maria Izabela Wiłucka wraz z 11 innymi siostrami zakonnymi została wyświęcona na mariawicką kapłankę.28 marca 1929 w Płocku otrzymała sakrę biskupią.Od tego czasu z tytułem arcy kapłanki wchodziła w skład zarządu Starokatolickiego Kościoła Mariawitów obok biskupów:Jakuba Próchniewskiego,Filipa Feldmana i Bartłomieja Przysieckiego.Do jej obowiązków należało m.in.roztaczanie szczególnej opieki nad kapłaństwem sióstr.W 1926 r.Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska uczestniczyła w delegacji biskupów mariawickich na Bałkany i Bliski Wschód.Brała udział w przedstawianiu Kościołom wschodnim działalności Kościoła Mariawitów i jego posłannictwa.Po rozłamie w Kościele Mariawitów w 1935 r.opowiedziała się za arcybiskupem Janem Marią Michałem Kowalskim i wraz z nim wyprowadziła się do Felicjanowa.Pełniła nadal urząd przełożonej Zgromadzenia Sióstr Mariawitek i uczestniczyła w zarządzie Kościoła Katolickiego Mariawitów(denominacja felicjanowska).Gdy w lipcu 1936 r.zwierzchnik Kościoła Katolickiego Mariawitów arcybiskup Jan Maria Michał Kowalski został osadzony na półtora roku w więzieniu w Rawiczu dla odbycia wyroku sądowego z 1931 r.Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska sprawowała w tym czasie urząd przełożonej Kościoła.W latach 1936-1939 wznowiła i prowadziła w Felicjanowie dwutygodnik religijno-społeczny Królestwo Boże na Ziemi.
Arcy kapłanka Kościoła Katolickiego Mariawitów
Od stycznia 1940 r.po aresztowaniu arcybiskupa Jana Marii Michała Michała Kowalskiego przez Gestapo i wywiezieniu go najpierw do więzienia płockiego,a następnie do obozu w Dachau,arcy kapłanka Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska przejęła i pełniła do swej śmierci obowiązki zwierzchnika Kościoła Katolickiego Mariawitów.W marcu 1941 r.wraz ze wszystkimi mieszkańcami ośrodka kościelnego w Felicjanowie została wywieziona do obozu koncentracyjnego KL Soldau w Działdowie,a następnie do obozu w Forcie III w Pomiechówku.Po zwolnieniu z więzienia z powodu rozproszenia zgromadzenia zakonnego arcy kapłanka Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska zamieszkała w Płońsku,gdzie część sióstr zatrudniono w szpitalu.Stąd w miarę możliwości kierowała całym Kościołem Katolickim Mariawitów oraz utrzymywała korespondencję z uwięzionym w KL Dachau arcybiskupem Janem Marią Michałem Kowalskim.Po przejściu frontu,wiosną 1945 r.wróciła do zniszczonego Felicjanowa.Zmarła 28 listopada 1946.Pochowana została w parku przed dworem w Felicjanowie.Po śmierci została uznana przez wiernych Kościoła Katolickiego Mariawitów za świętą.Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska była pierwszą w Polsce kobietą,która przyjęła święcenia kapłańskie i sakrę biskupią.