Walery Eljasz-Radzikowski

Jan Kanty Walery Eljasz-Radzikowski(używał imienia Walery)(ur.13 września 1840 w Krakowie,zm.23 marca 1905 w Krakowie)polski malarz i fotograf,popularyzator Tatr i Zakopanego,współzałożyciel Towarzystwa Tatrzańskiego,autor przewodników tatrzańskich.
Rodzina
Był synem Wojciecha Eljasza(1814–1904),malarza,autora prac o tematyce religijnej i Tekli z Krzyżanowskich,starszym bratem Władysława Eljasza(rzeźbiarza) i Marii Eljaszówny(malarki i hafciarki).Syn Walerego(z małżeństwa z Natalią z Nyczów)Stanisław Eljasz-Radzikowski był lekarzem,malarzem,badaczem Tatr i Podhala.Rodzina używała zamiast nazwiska Radzikowski przydomku„Eljasz”,który przyjął pradziad Walerego oraz konfederat barski Wojciech Radzikowski,aby uniknąć prześladowań politycznych po upadku powstania.Walery powrócił do nazwiska Radzikowski dopiero po dwóch pokoleniach,jednak używał go wraz z przydomkiem Eljasz.Odrzucił go całkowicie dopiero syn Walerego,również malarz Stanisław Radzikowski,który powrócił do prawdziwego rodzinnego nazwiska.Walery Eljasz-Radzikowski posługiwał się herbem Ogończyk,pochodził jednak z rodziny mieszczańskiej,która do tego herbu nie miała prawa.
Biografia
Nauki początkowe Walery Eljasz pobierał w Szkole Wydziałowej św.Barbary,a później w Gimnazjum św.Anny.W 1856 roku ukończył Wyższą Szkołę Realną działającą przy Instytucie Technicznym.W latach 1856-1862 studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza.Jego rysunki zostały wyróżnione na drugiej Wystawie Publicznej w roku 1856.W roku 1858 na Wystawie Szkoły Sztuk Pięknych rysunki artysty wyróżnił jako„najpierwsze”recenzent oraz profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Jan Nepomucen Bizański.Naukę kontynuował w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych(1862-1865),a po jej zakończeniu odbył podróż po Europie.W okresie powstania styczniowego pełnił w Monachium specjalną misję zleconą przez powstańczy Rząd Narodowy.W 1865 r.powrócił do Krakowa.Oprócz twórczości artystycznej zajmował się nauczaniem rysunku w Gimnazjum św.Anny(1872-1891).Ponadto badał dzieje i tradycje Krakowa oraz historię ubiorów,publikując opracowania poświęcone tym tematom.Jeszcze w trakcie studiów,w 1861 r.po raz pierwszy pojechał w Tatry.Odtąd wielokrotnie je odwiedzał,poświęcając im znaczną część swojej działalności artystycznej.Wydał również Ilustrowany przewodnik do Tatr,Pienin i Szczawnicy(1870 r.)brał udział w wytyczaniu szlaków i organizowaniu przewodnictwa tatrzańskiego,działał aktywnie w Towarzystwie Tatrzańskim.W 1876 r.w Zakopanem na Krupówkach wybudował dom,a w latach 1881-1882 kolejny,zwany„Eljaszówką”(ul.Stara Polana),przy którym dziesięć lat później wzniósł jeszcze jeden,zaprojektowany przez jego brata Stanisława(obecnie przy ul.Nowotarskiej,dom zw.później„Siemianówką”).
Twórczość artystyczna
Malował głównie obrazy o tematyce historycznej,krajobrazy Tatr,także widoki zabytków Krakowa,portrety,obrazy i malowidła ścienne o tematyce religijnej.W czasie studiów wraz z kolegami(m.in.z Aleksandrem Kotsisem)podejmował wycieczki plenerowe,podczas których malował szkice,pejzaże oraz krajobrazy.Tworzył nie tylko na płótnie,ale również na naturalnym podłożu,np.obraz Matki Boskiej Skalskiej na wapiennej ścianie w Dolinie Mnikowskiej.W trakcie wypraw w Tatry w rysunkach i obrazach utrwalał górskie widoki i zwyczaje górali.W 1890 r.zaczął fotografować Tatry,lokalne budownictwo,tradycje mieszkańców i ich stroje.Służyły mu one jako pomoc do obrazów i rysunków,były także publikowane w czasopismach,albumach i w formie pocztówek.Nie był pionierem fotografii tatrzańskiej(pierwsze zdjęcia wykonywali pod koniec lat 50.XIX w.Walery Rzewuski i Melecjusz Dutkiewicz),ale przyczynił się do jej spopularyzowania.W 1858 roku Radzikowski rozpoczął realizację projektu odtworzenia historii ubiorów w Polsce oraz krajach sąsiednich.Materiały zebrane przez niego w latach 1858–1904 pt.Ubiory w Polsce,materiały do dziejów ubiorów X–XVIII w.znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie.Na ich podstawie opracowywał swoje rysunki,obrazy historyczne,a także książki dotyczące ubiorów oraz umundurowania wojsk polskich.Jego rysunki opublikowano w wielu książkach dotyczących historii oraz etnografii.W latach 1899–1905 wydrukowane zostały m.in.w serii Ubiory w Polsce i u sąsiadów czy Wojsko polskie Kościuszki.Był również badaczem historii sztuki,a zwłaszcza specjalistą w zakresie kostiumologii.W 1862 r.wydał w Krakowie książkę pod tytułem Ubiory ludu w dawnej Polsce.
Dzieła
Rysunki i obrazy

• Bitwa pod Racławicami 1862 r.
• Zdobycie Wolmaru na Szwedach 1865 r.
• Hetman Czarniecki zachęca Polaków 1866 r.
• Mikołaj Kopernik na łożu śmierci 1869 r.
• Polichromia w kościele parafialnym w Chochołowie 1871 r.
• Jan Sabała Krzeptowski portret 1889 r.
• Śmierć Stanisława Żółkiewskiego
• Koleba księdza Stolaczyka w Tatrach 1876 r.

Książki

• Ubiory ludu w dawnej Polsce,Kraków 1862 r.
• Illustrowany przewodnik do Tatr,Pienin i Szczawnic,Kraków 1870 r.
• Kraków dawny i dzisiejszy,Kraków 1902 r.

Książki ilustrowane przez Radzikowskiego

• Illustrowany przewodnik do Tatr,Pienin i Szczawnic,1870 r.
• Szkice z podróży w Tatry,1874 r.
• Ubiory w Polsce i u sąsiadów,1879–1899
• O nazwie Morskiego Oka w Tatrach,1884 r.
• Konik Zwierzyniecki,1898 r.
• Wspomnienie o schroniskach nad Morskim Okiem,1903 r.