Biografia
Urodził się w rodzinie szlacheckiej herbu Korab w Puławach w roku 1847 jako syn Kazimierza,rusznikarza puławskiego(potomka Eysymontów grodzieńskich z augustowskiego) i Magdaleny z Witkowskich.Wychowany w atmosferze patriotycznej,którą potęgowały represje carskie,jakie dotknęły w szczególny sposób społeczność lokalną po upadku Powstania Listopadowego,m.in.zmiana nazwy miasta na Nową Aleksandrię.W Puławach skończył nauki elementarne i rozpoczął edukację w tamtejszym Instytucie.Na fali entuzjazmu młodzieży puławskiej zaciągnął się w początkach 1863 roku do oddziałów powstańczych Leona Frankowskiego(1843-1863),starszego odeń ledwie o 4 lata.Wzięty do niewoli(może jeszcze w 1863 r.)został skazany na zesłanie(niewątpliwie już w 1864 roku),a następnie osiedlony w guberni wiatskiej(1867-71).Po złagodzeniu kursu wobec popowstańczych zesłańców pozwolono mu na powrót do kraju.W krótkim czasie ukończył wymagane kursy i wstąpił do pracy rządowej na kolei.Już w 1876 roku został Naczelnikiem Stacji Kolejowej w Lublinie-Piaskach.W tym czasie ożenił się z Krystyną z Kozłowskich(1857-1881),z którą miał 2 synów Wiktora(1878-1907),buchaltera oraz Stanisława(1880-1944),inspektora finansowego.W 1881 roku wstępuje w kolejny związek małżeński z Marianną ze Strzemboszów(1858-1891),córką Józefa i Emilii z Tarnowskich,(jej siostra Felicja była ożeniona z Władysławem Janem Bromirskim,technikiem inżynierem,oczywiście szlachcicem),z tego związku urodziło się pięcioro dzieci Zofia Aniela(1882-1977),późniejsza żona Szczepana Dzieciuchowicza,Kazimiera(1884-1964),Marianna Paulina(1886-1893),Helena Teofila(1888-1890)oraz syn Marcin(1889-1919).Ostatnią żoną Kazimierza była Celina z Nalepińskich(1859-1946),córka Michała i Pauliny z Męcińskich,którą poślubił w Warszawie latem 1892 roku.Z tego małżeństwa urodziło się ich jedyne dziecko córka Irena Cecylia(1893-1905).Przez całą karierę urzędniczą cieszył się nienaganną opinią zarówno przełożonych jak i podwładnych.W roku 1905 awansuje na stanowisko naczelnika VII Oddziału Trakcji,z której to funkcji na krótko przed śmiercią zrezygnował.Ważnym aspektem jego życia była praca społeczna i charytatywna.Co najmniej od roku 1905 stale współpracował z różnymi komisjami magistrackimi,wspierał miejskie domy pomocy,a zwłaszcza sieroty i biedotę lubelską.Był także prezesem komitetu nadzorczego Miejskiego Towarzystwa Kredytowego w Lublinie.Zmarł w swoim domu na lubelskich Piaskach,o godzinie 9 wieczorem,7 lutego 1912 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Lublinie,gdzie spoczął między innymi przy swoim byłym dowódcy Leonie Frankowskim.
Varia
- Wdowa Celina z Nalepińskich Eysmontowa,po matce odziedziczyła niezwykły zbiór pamiątek po rodzinie Męcińskich,który ofiarowała Muzeum Miasta Lublina w 1937 roku
- Kazimierz Eysmont był pradziadem ministra ds.promocji przedsiębiorczości Zbigniewa Eysmonta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz