Emil Godlewski(1847-1930)

(ur.30 czerwca 1847 w Krasocinie,zm.11 września 1930 w Krakowie)polski botanik,chemik rolny,twórca polskiej szkoły fizjologii roślin,profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego,Uniwersytetu Lwowskiego i Akademii Rolniczej w Dublanach.Członek korespondent(1887 r.) i czynny Akademii Umiejętności(od 1919 r.Polskiej Akademii Umiejętności);w latach 1918-1920 jej wiceprezes;w latach 1902-1904 i 1914-1920 dyrektor Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego AU,następnie PAU;od 1873 r.współpracownik(od 1887 r.członek)jej Komisji Fizjograficznej;w latach 1913-1915,1917,1917-1919 przewodniczący Komisji Fizjograficznej;w latach 1898-1911 przewodniczący Sekcji Rolniczej AU.Po uzyskaniu niepodległości pierwszy dyrektor Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach.Położył ogromne zasługi w badaniach nad chemią rozwoju białka i nad nitryfikacją.Prowadził badania nad absorpcyjnymi właściwościami ziemi ornej,oraz nad wzrostem roślin i procesem oddychania organizmów roślinnych;współodkrywca procesu oddychania beztlenowego u roślin.Odkrył,że rośliny mogą przyswajać kilkaset razy więcej kwasu węglowego,niż go jest normalnie w powietrzu.Badał także gospodarkę wodną roślin,a w 1884 r.ogłosił własną teorię ruchu wody w roślinach.Odkrycia jego trwale zapisały się na poczet nauki światowej i były one niemal wyłącznie dokonywane w polskich laboratoriach(m.in.Warszawa,Kraków,Lwów,Dublany).Opublikował m.in.Myśli przewodnie fizjologii roślin(tomy 1-2,1923,1933).Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski(29 grudnia 1921),Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski(2 maja 1923).Ojciec Emila i Tadeusza.