Wiktor Gomulicki

Wiktor Teofil Gomulicki(pseud.Fantazy,ur.17 października 1848 r.w Ostrołęce,zm.14 lutego 1919 r.w Warszawie)polski poeta,powieściopisarz,eseista,badacz historii Warszawy,kolekcjoner.Jeden z najważniejszych twórców polskiego pozytywizmu.
Życiorys

Dzieciństwo,upamiętnione później w powieści dla młodzieży Wspomnienia niebieskiego mundurka(1906 r.)spędził w Pułtusku.Uczęszczał tam do gimnazjum przy klasztorze oo.benedyktynów.Od 1864 roku mieszkał w Warszawie,gdzie ukończył gimnazjum i w roku 1866 rozpoczął studia prawnicze w Szkole Głównej.W trakcie ich trwania zadebiutował jako poeta na łamach"Tygodnika Ilustrowanego".Gdy w roku 1869 uczelnia została przekształcona w uniwersytet rosyjski,Gomulicki porzucił naukę.W latach 1873-1874 i 1887-1889 pracował w redakcji"Kuriera Warszawskiego",1875-1888"Kuriera Codziennego",w 1874 roku redagował"Muchę",w 1881 roku"Kolce",w latach 1889-1890"Tygodnik Powszechny",współpracował z"Prawdą","Świtem","Krajem".W 1893 r.otrzymał od belgijskiej Akademii Sztuk,Umiejętności i Literatury medal pierwszej klasy i dyplom honorowy.W 1911 r.skazany na rok twierdzy za napisanie przedmowy do opowiadania Adama Mickiewicza(kary nie odbył dzięki amnestii dla przestępców politycznych).W 1912 r.w 30-lecie pracy pisarskiej uczczony wydaniem obszernego wyboru jego drobnych utworów pt. Pokłosie.W 1918 r.otrzymał nagrodę literacką im.Elizy Orzeszkowej.Zmarł w wieku 70 lat,został pochowany na Powązkach.Jego syn Juliusz Wiktor Gomulicki(1909-2006)był znanym historykiem literatury i eseistą,natomiast prawnuk Maurycy Gomulicki jest cenionym grafikiem i fotografem.
Twórczość
W jego twórczości największe znaczenie mają utwory poetyckie,odznaczające się finezyjną kunsztownością formy,o urozmaiconej strofice i budowie wersyfikacyjnej(Poezje 1882 r.Poezje 1886 r.Nowe pieśni 1896 r.Wiersze.Zbiór Nowy 1901 r.Biały sztandar 1907 r.Światła 1919 r.Pod znakiem Syreny 1944 r.)Tworzył także utwory o tematyce refleksyjno-filozoficznej i pacyfistycznej.W swojej twórczości poruszał tradycje,życie codzienne i piękno Warszawy(W kamienicy„Pod Okrętem”,Schadzka,Warszawa wczorajsza).Szereg wierszy poświęcił Ostrołęce,miastu w którym się urodził(Nad błękitną moją Narwią).Pozostawił po sobie kilka powieści historycznych,mnóstwo felietonów,był również płodnym nowelistą.Będąc też tłumaczem poezji pierwszy w Polsce przekładał Ch.Baudelaire’a(Kwiaty zła).Jako jeden z nielicznych autorów z tamtego okresu głosił wielkość twórczości Norwida zamierzając opracować jego monografię.
Główne utwory
Utwory swoje drukował od roku 1870,pierwsze zbiory poezji w latach 1873 i 1882,z następnych najważniejsze:„Poezje”(1887 r.)„Nowe pieśni”(1896 r.)„Pieśń o Gdańsku”(1900 r.)„Wybór wierszy”(1900 r.)„Biały sztandar”(1906 r.poezje pacyfistyczne),„Światła”(1919 r.)Niemniej wybitny prozaik.Zbiory nowel oddzielnie od r.1868,niektóre z nich(Chałat,Oracz,Nieprzespany sen pani Maciejowej,Filemon i Baucis i in.)do dziś bardzo popularne,jubileuszowy wybór nowel pt.„Pokłosie”(1913 r.)Z licznych powieści najważniejsze:„Cudna mieszczka”(1897 r.)„Miecz i łokieć”(1903 r.)„Ciury”(1907 r.)„Siódme amen IMC Pana Mokrzeckiego”(1910 r.)„Car widmo”(1911 r.)„Bój olbrzymów”(1913 r.)Z utworów powieściowych dla młodzieży najpopularniejsze„Niedziela Romcia”(1896 r.) i „Wspomnienia niebieskiego mundurka"(1906 r.)W„Opowiadaniach o starej Warszawie”(3 t.1900—1909,wyd.II.2 t.1913 r.)stał się piewcą stolicy Polski.Wiele ciekawych szczegółów z lat dawnych zebrał w dwóch tomach szkiców literackich:„Kłosy z polskiej niwy”(1912 r.) i „Sylwety i miniatury literackie”(1916 r.)Zbiorowego wydania pism Gomulickiego i obszerniejszej oceny jego twórczości brak.