Stanisław Miński

(ur.ok.1561,zm.1607)herbu Prus III wojewoda łęczycki,podkanclerzy koronny,syn Kaspra,wojskiego warszawskiego i Doroty Goryńskiej z Ojrzanowa.Pochodził z rodziny szlacheckiej osiadłej na Mazowszu.Posiadał duży folwark i pałac w Mińsku Mazowieckim,ufundował ceglany kościół pw.Narodzenia NMP(dziś biały w centrum miasta).Początkowo kształcił się w Polsce,m.in.w Kolegium Jezuitów w Pułtusku.Po rychłej śmierci rodziców został oddany w opiekę biskupa krakowskiego Franciszka Krasińskiego.Z woli biskupa płockiego Piotra Dunin-Wolskiego,dobroczyńcy pułtuskiej uczelni,Miński odbył podróż do Włoch.Po powrocie do Rzeczypospolitej rozpoczął działalność na dworze królewskim.W 1583 zawarł związek małżeński z Urszulą Dembińską,córką kasztelana krakowskiego Walentego Dembińskiego.W trakcie bezkrólewia 1587(po śmierci Zygmunta Augusta)Stanisław Miński należał do stronnictwa kanclerza koronnego Jana Zamoyskiego i opowiadał się za kandydaturą na tron Zygmunta III Wazy.Rychło jednak porzucił otoczenie wszechwładnego magnata i stał się bliskim współpracownikiem nowego króla,na co duży wpływ miał żarliwy katolicyzm Mińskiego.Już w 1588 Miński został kasztelanem liwskim,w tym samym jeszcze roku awansował na kasztelana zakroczymskiego.W 1590 został wyznaczony na jednego z komisarzy do ratyfikacji traktatu będzińsko-bytomskiego i jednocześnie objął godność wojewody łęczyckiego.W pełni popierał tajne plany Zygmunta III Wazy wyjazdu do Szwecji i przekazania tronu polskiego w ręce Habsburgów.Gdy sprawa wyszła na jaw,gorliwie bronił króla na sejmach przeciwko opozycji kanclerza Zamoyskiego.W 1593 Stanisław Miński posłował do Rzymu w celu przedstawienia papieżowi Klemensowi VIII obediencji i dla pomyślnego załatwienia sprawy kanonizacji Jacka Odrowąża.Misja została zakończona powodzeniem,a papież kanonizował Odrowąża 17 kwietnia 1593.Z podróży do Włoch Miński pozostawił rady dyplomatyczne i praktyczne w dziełku pt.Sposób odprawowania poselstwa do Rzymu.Za zasługi i wydatki związane z poselstwem król obdarował go starostwami tyszowieckim i płockim oraz licznymi dobrami na Kujawach i w Wielkopolsce.Stanisław Miński gorliwie wypełniał obowiązki senatorskie,uczestnicząc w sejmach Rzeczypospolitej i w wielu komisjach sejmowych.M.in.w 1596 przyjmował jako komisarz senatorski poselstwo cesarza Rudolfa II,a w 1604 był członkiem komisji menniczej.W 1605 przewodniczył grupie senatorów witającej w Krakowie arcyksiężnę Konstancję Habsburżankę,żonę Zygmunta III Wazy.1 kwietnia 1606 król oddał mu pieczęć podkanclerzego koronnego.Po wybuchu rokoszu Zebrzydowskiego Miński wraz z biskupem krakowskim Piotrem Tylickim posłował do obozu zbuntowanej szlachty,jednak nie udało się osiągnąć kompromisu.Krótko potem podkanclerzy ciężko zachorował i z woli króla wyjechał dla kuracji do wód leczniczych w pobliżu Neapolu we Włoszech.Z powodu napiętej sytuacji politycznej w Rzeczypospolitej wezwany przez monarchę do powrotu zmarł podczas podróży w Padwie 21 lipca 1607.Pochowany został w kościele św.Antoniego.Pozostawił 4 córki:Barbarę,Annę,Dorotę i Zofię.