Tadeusz Zawistowski

Tadeusz Józef Zawistowski(ur.16 stycznia 1930 w Sztabinie,zm.1 czerwca 2015 w Łomży)polski duchowny rzymskokatolicki,rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży w latach 1970–1973,biskup pomocniczy łomżyński w latach 1973–2006,od 2006 r.biskup senior diecezji łomżyńskiej.

Życiorys

Urodził się 16 stycznia 1930 w Sztabinie.Nauki na poziomie szkoły średniej pobierał w Sztabinie,gdzie po zakończeniu II wojny światowej miejscowy proboszcz zorganizował klasy gimnazjalne,w Gimnazjum Księży Salezjanów w Różanym stoku,w Augustowie,a także w Gimnazjum i Liceum Humanistycznym im.Mikołaja Kopernika w Grajewie,gdzie w 1950 r.złożył egzamin dojrzałości.W latach 1950–1955 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży.Święceń prezbiteriatu udzielił mu 3 lipca 1955 w Łomży tamtejszy biskup diecezjalny Czesław Falkowski.W latach 1956–1961 studiował filologię klasyczną na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.Studia ukończył z magisterium.W latach 1955–1956 pracował jako wikariusz w parafii św.Stanisława Biskupa w Kobylinie.Od 1961 do 1962 r.był duszpasterzem w parafii św.Jakuba w Sztabinie.W 1967 r.został ustanowiony diecezjalnym duszpasterzem inteligencji technicznej i twórców kultury,a w 1971 r.objął funkcję sędziego pro synodalnego.Zajmował stanowisko sekretarza rady kapłańskiej.W 1971 r.został obdarzony godnością kanonika honorowego kapituły katedralnej w Łomży.Od 1962 do 1990 r.był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży.Prowadził zajęcia z języka łacińskiego,a później także z języka greckiego.W łomżyńskim seminarium w latach 1969–1970 pełnił funkcję prefekta,a w latach 1970–1973 sprawował urząd rektora.12 maja 1973 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji łomżyńskiej ze stolicą tytularną Hospita.Prekonizowany został 14 maja 1973.Święcenia biskupie otrzymał 29 czerwca 1973 w Bazylice św.Piotra w Rzymie.Udzielił mu ich papież Paweł VI w asyście arcybiskupów Agostina Casarolego i Bernardina Gantina.Jako dewizę biskupią przyjął słowa„Laus Deo pax hominibus”(Chwała Bogu pokój ludziom).20 czerwca 1973 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji.W kurii diecezjalnej był przewodniczącym Wydziału Duszpasterskiego,przewodniczącym Wydziału Personalno-Administracyjnego,dyrektorem Wydziału ds.Zakonnych i moderatorem kurii.Wszedł w skład rady kapłańskiej i kolegium konsultorów.W latach 1982–1983 pełnił funkcję administratora diecezji.W 1973 r.został prałatem-archidiakonem łomżyńskiej kapituły katedralnej.11 lutego 2006 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z pełnienia obowiązków biskupa pomocniczego diecezji łomżyńskiej.W ramach Episkopatu Polski był członkiem Komisji ds.Duchowieństwa,Komisji ds.Środków Społecznego Przekazu i Komisji ds.Duszpasterstwa Rolników.Był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego włocławskiego Romana Andrzejewskiego(1981 r.)oraz biskupów pomocniczych łomżyńskich:Edwarda Samsela(1982 r.) i Tadeusza Bronakowskiego(2006 r.)Zmarł 1 czerwca 2015 w Łomży.5 czerwca 2015 został pochowany na cmentarzu parafialnym w Sztabinie.

Odznaczenia i tytuły

Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 9 października 2007 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.W 1988 r.otrzymał Krzyż Armii Krajowej.W 2008 r.nadano mu tytuł honorowego obywatela powiatu łomżyńskiego.