Józef Miąso

Ur.10 lutego 1930 w Witkowicach historyk,historyk wychowania.Studia na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1955 r.Od 1955 roku należał do PZPR.Został zatrudniony w Pracowni Historii Oświaty PAN.Doktorat uzyskał w 1959 r.habilitował się w 1966 r.W latach 1968-1974 kierownik Pracowni Dziejów Oświaty,od 1972 r.profesor PAN,od 1973 r.profesor UW.Od 1974 do 1989 r.kierownik,a następnie od 1977 r.dyrektor Instytutu Historii Nauki,Oświaty i Techniki PAN(obecnie Instytut Historii Nauki PAN).Specjalizuje się w zakresie badań historii oświaty polskiej XIX i XX w.w tym w zagadnieniach historii szkolnictwa zawodowego,szkolnictwa polonijnego i dziejów uniwersytetów,a także biografiach wybitnych polskich filozofów i pedagogów.W czasach PRL był odznaczony m.in.Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

• Uniwersytet dla wszystkich,Warszawa 1960 r.
• Ludwik Krzywicki,Warszawa 1964 r.
• Szkolnictwo zawodowe w Królestwie Polskim w latach 1815-1915,Wrocław 1966 r.
• Dzieje oświaty polonijnej w Stanach Zjednoczonych,Warszawa 1970 r.
• The History of the education of Polish immigrants in the United States,New York 1977 r.
• Szkoły zawodowe w Polsce w latach 1918-1939:ich rozwój,organizacja i funkcje społeczne,Wrocław 1988 r.
• Wybrane prace z historii wychowania XIX-XX w.Warszawa 1997 r.
• Łukasz Kurdybacha,Pisma wybrane,pod redakcją J.Miąso,t.I-II,Warszawa 1976 r.
• Historia wychowania.Wiek XX,tomy I-II, pod redakcją J.Miąso,Warszawa 1980 r. i następne wydania