Ur.1 stycznia 1930 w Wilnie polski historyk i bibliotekoznawca.
Życiorys
W 1941 r.został deportowany na Syberię.Przebywał tam do kwietnia 1946 r.W latach 1949–1952 studiował historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.Tytuł zawodowy magistra uzyskał po ukończeniu Studium Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Warszawskiego.Po studiach został zatrudniony w Zakładzie Starych Druków Biblioteki Narodowej.Od 1969 do 1973 r.pracował w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk.Był uczestnikiem seminarium Stanisława Herbsta.Stopień naukowy doktora uzyskał w 1978 r.pod kierunkiem Andrzeja Bartnickiego na podstawie pracy zatytułowanej Polska Francja.Studia z dziejów współpracy wojskowej w latach 1922–1936.Zajmuje się historią polityczną i wojskową okresu międzywojennego,ze
szczególnym uwzględnieniem stosunków polsko-francuskich,polsko-rumuńskich i polsko-czeskich oraz historią dawnej książki i
bibliotekoznawstwa.Jego dziećmi są historyk Władysław Bułhak i aktorka Ewa Konstancja Bułhak.W 2013 r.za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej w dziedzinie
bibliotekoznawstwa,historii drukarstwa i dziejów książki,za
działalność na rzecz zachowania dziedzictwa narodowego prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz