Życiorys
Ludwik Franciszek Maciejowski był synem Antoniego i Julii z domu Kuźniar,urodził się w Grybowie.W 1902 roku ukończył Seminarium Nauczycielskie w Sokalu.Następnie pracował jako nauczyciel.Przeszedł szkolenie wojskowe w armii Austro-Węgier i w 1912 roku został mianowany podporucznikiem rezerwy.Przed wybuchem I wojny światowej należał do Drużyn Bartoszowych.W 1914 roku został powołany do armii Austro-Węgier.Służył w 9 Pułku Piechoty Austro-Węgier,a następnie w 20 Pułku Piechoty Austro-Węgier,był trzykrotnie ranny.Walczył na froncie włoskim.Należał do konspiracyjnej organizacji„Wolność”1918 r.Na przełomie października i listopada 1918 roku brał udział w przejęciu władzy nad 20 Pułkiem Piechoty Austro-Węgier,a następnie doprowadzeniu pułku ze Słowenii do Nowego Sącza.W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego.Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej,wojnie polsko-czechosłowackiej oraz wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1 Pułku Strzelców Podhalańskich.Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i został zweryfikowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku.Do 1925 roku służył w 1 Pułku Strzelców Podhalańskich,będąc m.in.dowódcą I baonu.W 1924 roku został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku.W 1925 roku został przeniesiony do 71 Pułku Piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku,a następnie do 45 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych na takie samo stanowisko.12 marca 1929 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie.28 stycznia 1931 został zwolniony ze stanowiska dowódcy pułku i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV.W 1931 roku przeszedł do rezerwy.Po przejściu do rezerwy zamieszkał w miejscowości Stepań niedaleko Sarn.21 września 1939 roku pod Maniewiczami dostał się do niewoli sowieckiej.Ludwik Franciszek Maciejowski w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej.Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika.Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie,w trakcie uroczystości„Katyń Pamiętamy Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari(1921 r.)
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Serbsko-Chorwacko-Słoweński Złoty Medal Waleczności„Obilica”(Zlatna medalja Miloša Obilića)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz