Agrypin Konarski

Właśc.Piotr Paweł Konarski(ur.1 sierpnia 1820 w Nowinkach,zm.12 czerwca 1863 w Warszawie)kapucyn,misjonarz,kapelan w powstaniu styczniowym.Po ukończeniu kolegium pijarów w Węgrowie,wstąpił w 1839 r.do zakonu kapucynów w Lubartowie.W latach 1845–1848 ukończył kurs teologii moralnej i polemicznej w Warszawie.Święcenia kapłańskie przyjął w 1847 r.Prowadził swobodny tryb życia,często bywał przenoszony z klasztoru do klasztoru.W 1856 r.za gorszący sposób bycia osadzony został w domu księży demerytów,tzw.Instytucie,mieszczącym się w zabudowaniach klasztoru benedyktynów na Świętym Krzyżu,na Łysej Górze,skąd w nocy z 11 listopada na 12 listopada 1859 zbiegł razem z o.bonifratrem księdzem Klemensem Cichockim i udał się do Krakowa,a potem do Rzymu.Po uzyskaniu od papieża dyspensy udał się jako misjonarz do Konstantynopola i Bułgarii.W 1860 r.przyjechał do Galicji i rozpoczął działalność patriotyczną.Przebywał w klasztorze kapucynów w Krakowie,aresztowany na krótko przez policję austriacką,zorganizował w klasztorze przy ulicy Loretańskiej ośrodek przygotowań do powstania w zaborze rosyjskim.Po wybuchu powstania styczniowego zjawił się w obozie gen.Mariana Langiewicza w Goszczy.Został kapelanem oddziałów kolejno płk.Teodora Cieszkowskiego,płk.Dionizego Czachowskiego i płk.Władysława Kononowicza.18 marca 1863 w trakcie bitwy pod Grochowiskami z krzyżem i rewolwerem w rękach zagrzewał powstańców do boju.19 kwietnia w czasie bitwy pod Grzybową Górą,stanął na czele kosynierów i rozbił trzykrotnie silniejszy oddział rosyjski.3 czerwca został w Warce aresztowany przez kozaków.Osadzony w Cytadeli Warszawskiej.Skazany na karę śmierci przez powieszenie.Wyrok wykonano 12 czerwca na stokach Cytadeli w obecności jego spowiednika o.Honorata Koźmińskiego.