Traktaty welawsko-bydgoskie

Dwa traktaty z 1657 roku,których głównym postanowieniem było zerwanie zależności lennych pomiędzy Rzecząpospolitą a Prusami Książęcymi i uzyskanie suwerenności dynastii Hohenzollernów na tym terytorium.Polska utraciła wpływ na politykę Prus i oddała im w lenno ziemię lęborsko-bytowską.
Na mocy traktatu,uzgodnionego ostatecznie 19 września i zaprzysiężonego 6 listopada 1657 r.przed kościołem jezuickim w Bydgoszczy:

• Fryderyk Wilhelm i jego potomkowie w linii męskiej uzyskali suwerenność w Prusach Książęcych,zrywając tym samym wszelką zależność od Polski,
• jedynym śladem dawnej zależności Prus Książęcych od Polski miało być odtąd składanie przez stany pruskie hołdu królowi polskiemu i Rzeczypospolitej w momencie obejmowania władzy przez nowego księcia w Prusach
• po wymarciu Hohenzollernów Prusy Książęce miały wrócić do Polski,
• elektor zawierał z Polską wieczyste przymierze na korzystnych dla siebie warunkach oraz przymierze wojskowe przeciwko Szwecji,
• elektor uzyskał Drahim tytułem zastawu,ziemię lęborsko-bytowską(z miastami Lębork i Bytów)jako lenno oraz Elbląg na własność,pod warunkiem,że uda mu się go zdobyć własnymi siłami(był nadal w rękach szwedzkich)z zastrzeżeniem prawa wykupu dla Polski(ostatecznie elektorowi nie udało się zdobyć Elbląga)oraz wpłaty 400 tys.talarów.

Traktaty zaaprobowane przez Sejm w 1658.Potwierdzone przez pokój w Oliwie.