Krzysztof Żegocki

Herbu Jastrzębiec(ur.1618 w Rostarzewie,zm.11 sierpnia 1673 w Gościeszynie)partyzant z czasów potopu szwedzkiego,starosta babimojski,podkanclerzy kaliski przed 1649,marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1660 roku,wojewoda inowrocławski 1666-1669.Nazywany pierwszym partyzantem Rzeczypospolitej,był jednym z pierwszych i najaktywniejszych wodzów polskiej partyzantki w okresie potopu szwedzkiego.Atakował najeźdźców z bazy znajdującej się na Śląsku,później zaś dołączył do oddziałów Stefana Czarnieckiego.Po zakończeniu wojny rozpoczął karierę parlamentarną,a w 1669 r.przyjął święcenia kapłańskie i został biskupem chełmskim(30 stycznia 1670-1673).
Biografia
Urodził się w 1618 r.w Rostarzewie,jako syn senatora Marcina Żegockiego.Ukończył przypuszczalnie kolegium jezuickie lub Akademię Lubrańskiego.Był studentem wydziału teologicznego Akademii Krakowskiej.W 1638 lub 1639 r.ożenił się z Elżbietą Lintermans,z którą miał troje dzieci.Po jej śmierci w 1645 r.ożenił się z Jadwigą Zbijewską,która w wianie mężowi wniosła starostwo babimojskie.Miał z nią dwóch synów.Miał syna,m.in.Franciszka Żegockiego starostę babimojskiego męża Krystyny Ponińskiej.W tym czasie brał udział w walkach przeciw powstańcom Chmielnickiego i z Tatarami.Od 1652 r.tytułował się"rotmistrzem Jego Królewskiej Mości".W okresie gdy pełnił funkcję starosty babimojskiego w 1655 r.wybuchła wojna polsko-szwedzka.Szwedzi represjonowali chłopów,rzemieślników,a szczególnie duchowieństwo katolickie.Na tym tle już pod koniec września 1655 roku zrodziła się partyzantka 300 osobowy oddział chłopów Krzysztofa Żegockiego.Został organizatorem i dowódcą oddziałów partyzanckich walczących 1655-59 w okolicach Babimostu ze Szwedami podczas tzw.potopu szwedzkiego.Z miejscowości Zabór znajdującej się ok.18 km od Zielonej Góry kierował partyzantami w pierwszym okresie walk.4 października zdobył silnie obsadzony gród kościański.Sukces Krzysztofa Żegockiego stanowił dla Szwedów dotkliwy cios,a sam Żegocki otrzymał od króla nominację na pułkownika.16 listopada otrzymał polecenie udania się z odsieczą klasztorowi jasnogórskiemu.Jednocześnie umożliwił wyjście króla Jana Kazimierza z Żywca w kierunku Spisza i Orawy.Pod koniec grudnia udał się w kierunku Jasnej Góry.Mimo,że ostatecznie nie brał udziału w odsieczy,to umożliwił później uzupełnienie zapasów żywności i amunicji.Przez cały okres"potopu"działalność jego była niezwykle skuteczna.Później brał udział w walkach na terenie Brandenburgii,dotarł do Danii.W końcu 1658 r.wrócił do kraju,a jego udział w wojnie zakończył się.W tym czasie rozpoczął działalność polityczną.W 1657 r.mianowany został chorążym województwa poznańskiego,w 1658 marszałkiem sejmiku w Środzie,z tego sejmiku posłował na sejm walny.W 1660 r.Żegocki z rąk króla otrzymał urząd podkomorzego kaliskiego i starosty konińskiego,a jednocześnie został wybrany marszałkiem Trybunału Koronnego w Piotrkowie.Od roku 1660 do 29 marca 1662 dzierżawił mennicę w Poznaniu,gdzie wspólnie z Mikołajem Gillim wyemitował wiele typów monet koronnych.W 1666 r.król nadał Żegockiemu nominację na wojewodę inowrocławskiego.W 1668 r.zmarła jego druga żona.Rok później przyjął święcenia kapłańskie,decydując się na służbę Kościołowi.Wkrótce otrzymał stanowisko biskupa chełmskiego(30 I 1670-1673).Jako biskup był bardzo sumiennym rządcą,jednocześnie poszerzał swą wiedzę teologiczną.Swoje rządy rozpoczął od wizytacji diecezji,chcąc zorientować się w sprawach wymagających pilnego załatwienia.Wciąż przecież dawały znać o sobie skutki powstań kozackich i potopu szwedzkiego,które nie zostały w pełni zlikwidowane.Popierał króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego.Nie zaniedbywał też spraw ogólnopaństwowych.Był członkiem konfederacji gołąbskiej w 1672 roku.W 1673 r.otrzymał nominację na biskupa kujawskiego,ale wkrótce po nominacji zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach,w sierpniu,przebywając w Gościeszynie,gdzie został pochowany.Patron gimnazjów w Rostarzewie,Kębłowie i w Babimoście.