Wojciech Zabłocki

Ur.6 grudnia 1930 w Warszawie polski architekt,szermierz(olimpijczyk),wychowanek węgierskiego szablisty Jánosa Keveya,znawca architektury sportowej,wykładowca w Instytucie Architektury Politechniki Łódzkiej i na Wydziale Architektury WSEiZ w Warszawie.Mąż aktorki Aliny Janowskiej oraz ojciec Michała Zabłockiego,poety i reżysera.Specjalista szabli,brał udział w czterech igrzyskach olimpijskich,na których zdobył trzy medale dwa srebrne i brązowy.Zdobył dziewięć medali mistrzostw świata,a także pięć tytułów mistrza Polski.W 1953 r.został indywidualnym mistrzem świata juniorów.W czasie kilkunastoletniej kariery zawodniczej reprezentował kluby:MKS Katowice,Budowlani Kraków,Krakowski Klub Szermierzy i Marymont Warszawa.

Kariera sportowa

Starty olimpijskie:

• Helsinki 1952 r.w drużynie zajął dzielone 5-8 miejsce,indywidualnie odpadł w ćwierćfinałowych walkach grupowych
• Melbourne 1956 r.w drużynie zdobył srebrny medal,indywidualnie zajął 6 miejsce
• Rzym 1960 r.w drużynie zdobył srebrny medal,indywidualnie zajął 5 miejsce
• Tokio 1964 r.w drużynie zdobył medal brązowy,nie startował indywidualnie

Starty w mistrzostwach świata:

• 1953 r.3 miejsce(drużynowo)
• 1954 r.2 miejsce(drużynowo)
• 1955 r.4 miejsce(indywidualnie)
• 1957 r.3 miejsce(drużynowo)
• 1958 r.3 miejsce(drużynowo)
• 1959 r.1 miejsce(drużynowo)
• 1961 r.1 miejsce(drużynowo),3 miejsce(indywidualnie)
• 1962 r.1 miejsce(drużynowo)
• 1963 r.1 miejsce(drużynowo)

Życie pozasportowe

Niezależnie od kariery sportowej pracował zawodowo jako architekt.W 1954 r.ukończył studia na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie i w 1955 r.został członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich.W 1968 r.obronił doktorat,a w 1980 r.habilitował się.Zajmował się przede wszystkim budownictwem sportowym(niektóre jego projekty to m.in.sala gier Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie,Ośrodek Przygotowań Olimpijskich w Warszawie,kompleks sportowy w Koninie,Centrum Sportowe w Zgorzelcu,ośrodek sportowy w Puławach,ośrodek sportowy w Aleppo),jest także wraz z rzeźbiarzem prof.Gustawem Zemłą współtwórcą m.in.Pomnika Powstańców Śląskich w Katowicach(1964-1967,1968 r.nagroda resortowa).Był wielokrotnie nagradzany zarówno za sukcesy sportowe,jak i prace architektoniczne.W 1995 r.został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski,a w 1998 r.Krzyżem Komandorskim tego orderu.29 maja 2011 za wspaniałą karierę sportową,olbrzymią charyzmę w działaniu na rzecz sportowców i sportu oraz magiczne piękno zaklęte w Jego architekturze został uhonorowany Orderem Ecce Homo.Pięciokrotnie otrzymał złoty Medal„Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”,był laureatem szeregu architektonicznych nagród resortowych.W 1952 r.znalazł się na szóstym miejscu Plebiscytu„Przeglądu Sportowego”na najlepszych sportowców Polski,w 1954 r.był w tej klasyfikacji dziesiąty,a w 1955 r.siódmy.

Autor książek,m.in.:

• "Z workiem szermierczym po świecie"(1962 r.)
• "Podróże z szablą"(1965 r.)
• "Piórkiem i szablą"(1982 r.)
• "Architektura dla potrzeb czynnej rekreacji w aglomeracjach miejskich"(1968 r.)
• "Cięcia prawdziwą szablą"(1989 r.)
• "Polskie sztuki walki.Miecz oburęczny i szabla husarska"(2001 r.)
• "Walczę więc jestem"(2006 r.)
• "Architektura"(2007 r.)
• "Szable świata"(2011 r.)

W latach 1982-1985 wystawiał swoje prace malarskie i rysunkowe w Warszawie,Aleppo i Damaszku.W 1987 r.brał udział w realizacji serialu dokumentalnego pt."Biała broń",jako konsultant i autor sekwencji pojedynków,w których brał udział razem ze swoim synem,Michałem.Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku.