Wacław Kostek-Biernacki

Ur.28 września 1884 w Lublinie,zm.25 maja 1957 w Warszawie polski pisarz i poeta,działacz sanacyjny,wojewoda nowogrodzki i poleski,minister,pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Wacław Kostek-Biernacki urodził się 28 września 1884 w Lublinie,w rodzinie Tomasza i Marii z Niwińskich.Gimnazjum ukończył we Lwowie,następnie wstąpił na Uniwersytet Lwowski.Od 1904 r.działacz Polskiej Partii Socjalistycznej.Był członkiem Związku Walki Czynnej.W marcu 1909 r.zaciągnął się do Legii Cudzoziemskiej.Skierowany do Algieru,służył w 1 pułku w miejscowości Sidi-Bel-Abbes w pobliżu Oranu.W październiku 1909 r.uciekł z Legii i wrócił do Galicji.Żołnierz Polskiej Organizacji Wojskowej i I Brygady Legionów Polskich.W okresie od sierpnia do grudnia 1914 r.pełnił funkcję szefa Żandarmerii I Brygady Legionów Polskich.Od 1918 r.oficer Wojska Polskiego.Po odzyskaniu niepodległości w latach 1919-1920 w stopniu kapitana,później majora był dowódcą Batalionu Zapasowego 22 Pułku Piechoty w Siedlcach.22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy 62 Pułku Piechoty w Bydgoszczy z równoczesnym przeniesieniem z 43 Pułk Piechoty.W 1923 roku był zastępcą dowódcy 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie.W 1924 roku pełnił służbę w 20 Pułku Piechoty w Krakowie,pozostając oficerem nadetatowym 4 Pułku Strzelców Podhalańskich.21 sierpnia 1926 roku został przeniesiony z 78 Pułku Piechoty w Baranowiczach do 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu na stanowisko dowódcy pułku.24 grudnia 1929 awansował na pułkownika.W sierpniu 1930 r.mianowany komendantem twierdzy brzeskiej.W 1931 r.został zwolniony ze stanowiska dowódcy pułku.Z dniem 30 czerwca 1931 został przeniesiony w stan nieczynny na okres dwunastu miesięcy,bez prawa do poborów.Od 1 lipca 1932 do 3 września 1932 był wojewodą nowogródzkim.Z dniem 30 czerwca 1932 został mu przedłużony okres pozostawania w stanie nieczynnym o kolejnych dwanaście miesięcy.W latach 1932-1939 był wojewodą poleskim.Odpowiadał za organizację i nadzór nad miejscem odosobnienia w Berezie Kartuskiej.Z dniem 30 września 1934 został przeniesiony w stan spoczynku.2 września 1939 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go ministrem w rządzie Felicjana Sławoja Składkowskiego i powierzył mu pełnienie urzędu Głównego Komisarza Cywilnego.18 września 1939,wraz z Kwaterą Główną Naczelnego Wodza,przekroczył granicę z Rumunią,gdzie był internowany do 1944 r.30 września 1939 Prezydent RP Władysław Raczkiewicz podpisał dymisję z zajmowanej przez niego funkcji.W 1945 r.został przez Rumunów wydany władzom polskim.Na ich polecenie został osadzony w więzieniu na Mokotowie.W więzieniu był traktowany gorzej niż więźniowie Berezy,a po 8 latach pobytu w więzieniu na Mokotowie wytoczono mu proces.14 kwietnia 1953 został skazany na karę śmierci w oparciu o dekret„O odpowiedzialności za klęskę wrześniową i faszyzację życia państwowego”z 22 stycznia 1946.Uznano go winnym tłumienia ruchu rewolucyjnego,faszyzowania kraju,szkalowania i zohydzania Związku Radzieckiego gdyż pełniąc funkcje wojewody wypełniał politykę sanacyjnego rządu:dławił ruchy mas pracujących miast i wsi oraz wynaradawiał ludność ukraińską i białoruską.Sąd Najwyższy po apelacji zamienił wyrok śmierci na 10 lat więzienia,jednak 9 listopada 1955 z powodu złego stanu zdrowia Wacław Kostek-Biernacki został zwolniony z więzienia.Zmarł 25 maja 1957 w Warszawie,pochowany w Grójcu.

Awanse

• chorąży 29 września 1914
• porucznik 5 marca 1915(z pominięciem stopnia podporucznika)
• podpułkownik 3 maja 1926 ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 10,5 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty
• pułkownik 24 grudnia 1929 ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 6 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości z Mieczami
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych dwukrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi
• Znak oficerski„Parasol”