Wacław Urban

Ur.28 czerwca 1930 w Niwce,zm.25 maja 2009 w Krakowie polski historyk,profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

Był synem Jana,inżyniera górnictwa i pochodzącej ze szlacheckiej rodziny Czarnockich Janiny.Wykształcenie podstawowe otrzymał w rodzinnym domu.Uzupełnił je w trakcie wojny na tajnych kompletach w Siennicy.W 1948 roku zdał maturę w liceum matematyczno-przyrodniczym w Dąbrowie Górniczej.Rozpoczął następnie,wbrew woli rodziców,którzy chcieli posłać go na medycynę,studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim,które ukończył w 1952 r.Rozprawę doktorską pt."Chłopi wobec reformacji w Małopolsce w drugiej połowie XVI wieku"obronił w 1957 roku na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ.W 1967 r.uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego w oparciu o pracę Studia z dziejów antytrynitaryzmu na ziemiach czeskich i słowackich w XVI i XVII wieku.Dysertacja ta został wyróżniona nagrodą Ministerstwa Oświaty i Szkolnictwa Wyższego.W 1978 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.Początkowo prowadził działalność dydaktyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim.W 1970 roku podjął pracę na stanowisku docenta w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Kielcach,przekształconej następnie w Wyższą Szkołę Pedagogiczną i Akademię Świętokrzyską.Wraz z Zenonem Guldonem zorganizował w WSN Samodzielny Zakład Historii,którego w 1974 roku został kierownikiem.Po jego przekształceniu w Instytut Historii w 1976 r.funkcję tę sprawował jeszcze do 1981 roku.W latach 1972-1978 był zaś prorektorem kieleckiej uczelni.W 1978 roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego,zaś w 1994 roku profesora zwyczajnego.W trakcie swojej akademickiej kariery odbył nadto trzy zagraniczne staże.Najpierw przebywał w Czechosłowacji(1959-1960),a później na Węgrzech(1967 r.) i w roku 1980 w Republice Federalnej Niemiec.Był uczniem Kazimierza Lepszego.Zajmował się przed wszystkim historią kultury i religii okresu renesansu.Specjalizował się w antytrynitaryzmie czeskim,historii wsi polskiej i dziejach reformacji w środkowo-wschodniej Europie.W ramach wielkonakładowej serii„Dzieje Narodu i Państwa Polskiego”opublikował Epizod reformacyjny(1988 r.)Stale współpracował z Polskim Słownikiem Biograficznym,w którym zamieścił ok.50 życiorysów.Łącznie opublikował blisko 600 prac.Był członkiem Kieleckiego Towarzystwa Naukowego i Radomskiego Towarzystwa Naukowego.Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.