Życiorys
Urodziła się w Płocku jako córka Jakuba.Nieoficjalnie aktorka podawała rok 1895 jako datę swoich urodzin.Od dziecka była związana z teatrem.Jej rodzice pracowali w Teatrze w Płocku.Matka była bileterką i bufetową,a ojciec dekoratorem.Zadebiutowała w wieku siedmiu lat jako Dziecko w"Ich czworo"Zapolskiej.Udany występ sprawił,że powierzano jej także inne role.
Dwudziestolecie międzywojenne
Podczas występów w Teatrze Polskim w Radomiu zauważył ją i zaangażował jeden z właścicieli warszawskiego teatrzyku Qui Pro Quo jednego z najpopularniejszych polskich kabaretów dwudziestolecia międzywojennego.W 1919 r.przeniosła się do Warszawy.W latach 1918–1939 występowała jako aktorka i śpiewaczka m.in.w„Qui Pro Quo”,„Morskim Oku”,„Bandzie”,„Cyruliku Warszawskim”,„Ali Babie”,Teatrze Kameralnym.Zdarzało się,że występowała również w roli konferansjera,tak jak to było podczas występu w"Hallo!Ciotka!",kiedy to jej wdzięk w połączeniu z werwą i ciętym dowcipem podbił publiczność.Zimińska stała się ulubienicą inteligentów.Była jedną z pierwszych polskich automobilistek.Jeździła luksusowymi mercedesami oraz słynnym wtedy w Warszawie czerwonym kabrioletem marki Bugatti.W 1929 r.zadebiutowała jako aktorka teatralna,występując w Teatrze Polskim w Artystach.Swoimi rolami dramatycznymi szybko zdobyła uznanie zarówno krytyki jak i publiczności.W latach 1928–38 i 1946–48 była aktorką dramatyczną i komediową w warszawskich teatrach:Polskim,Ateneum,Kameralnym.W 1934 r.redagowała kolumnę satyryczną„Duby smalone”w Kurierze Porannym oraz wraz ze Stefanem Jaraczem i Karolem Bendą prowadziła Teatr Aktora.Z powodzeniem występowała również w filmach.Zadebiutowała jeszcze w epoce kina niemego.Występowała głównie w rolach komediowych,np."Ada to nie wypada","Papa się żeni","Manewry miłosne".Nagrywała także płyty dla Syreny Rekord,Columbii oraz Polskich Nagrań.W 1938 r.występowała z programem estradowym z Eugeniuszem Bodo.
II wojna światowa
Podczas okupacji niemieckiej należała do Armii Krajowej.W czasie powstania warszawskiego była pielęgniarką w szpitalu.Pisała także antyhitlerowskie piosenki dla warszawskich gazeciarzy.W 1942 roku została aresztowana i uwięziona na Pawiaku.Po jej uwolnieniu(dzięki staraniom męża oraz Adolfa Dymszy),występowała w tak zwanych jawnych teatrach np.w"Złotym Ulu"mieszczącym się przy Nowym Świecie 19.W czasie Powstania Warszawskiego występowała w Teatrze Frontowym AK.Po upadku powstania była w obozie w Pruszkowie,skąd wraz z Sygietyńskim trafiła do Tarczyna.W Warszawie zjawili się oboje tuż po zajęciu miasta przez wojska sowieckie.
Po wojnie
W 1947 roku została pozytywnie zweryfikowana przez Komisję ZASP,jednak rola w spektaklu Żołnierz królowej Madagaskaru(pomimo odniesionego wielkiego sukcesu)była pożegnaniem Zimińskiej ze sceną,z której odeszła u szczytu sławy.W 1948 r.wraz z Tadeuszem Sygietyńskim założyła Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca„Mazowsze”.W 1955 r.po śmierci Sygietyńskiego,Zimińska została kierownikiem artystycznym zespołu,natomiast od 1957 r.była jego dyrektorem.Była założycielką i pomysłodawczynią Dziecięcego Zespołu Pieśni i Tańca"Varsovia"z siedzibą w Warszawie(nazywanego"Małym Mazowszem").Zespół istnieje od roku 1978 do dzisiaj.Była członkiem zasłużonym ZASP.
Życie prywatne
W wieku 16 lat wyszła za mąż za Jana Zimińskiego.Małżeństwo przetrwało do 1920 roku.Drugim mężem Miry Zimińskiej był Tadeusz Sygietyński,z którym wzięła ślub w 1954.Jednym z jej wielbicieli był Tadeusz Boy-Żeleński,przyjaźniła się z Jerzym Stempowskim i skamandrytami.Witkacemu pozowała do aktu.Była autorką wspomnień"Nie żyłam samotnie",Warszawa,Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe,1985 r.ISBN 83-221-0340-9 oraz"Druga miłość mego życia",Warszawa,Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe,1990 r.ISBN 83-221-0563-0.Została pochowana wraz z mężem w Alei Zasłużonych warszawskiego Cmentarza Wojskowego na Powązkach.8 czerwca 2014 r.odsłonięto pomnik Miry Zimińskiej-Sygietyńskiej w rodzinnym Płocku.
Nagrody i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski(1955 r.)
- Medal 40-lecia PRL(1984 r.)
- Nagroda państwowa I stopnia(1986 r.)
- Odznaczenie"Zasłużony dla kultury narodowej"(1986 r.)
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski(1994 r.)
- Order Orła Białego(1996 r.)
- Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy(1996 r.)
Spektakle teatralne(wybór)
- 1908 r."Ich czworo"
- 1920 r."Cyrkówka",Qui Pro Quo
- 1921 r."Hania chce tańczyć","Wodewil"
- 1922 r."Uj,choroba","Wodewil"
- 1922 r."Wszystko się kręci","Roccoco"
- 1924 r."Ghetto","Qui Pro Quo"
- 1924 r."Serwus,Jarosy","Qui Pro Quo"
- 1925 r."Hallo!Ciotka!""Qui Pro Quo"
- 1925 r."A tymczasem pod łóżkiem","Qui Pro Quo"
- 1927 r."Sałatka majowa","Qui Pro Quo"
- 1928 r."Popatrz,popatrz","Qui Pro Quo"
- 1928 r."Jubileusz Qui Pro Quo","Qui Pro Quo"
- 1929 r."Artyści",Teatr Polski
- 1931 r."Pierwsza pani Frazer","Teatr Mały"
- 1931 r."W murowanej piwnicy","Qui Pro Quo"
- 1932 r."Panna Maliczewska","Teatr Ateneum"
- 1932 r."Serce na oścież(z gęby na klucz)","Banda"
- 1932 r."Przebój Warszawy","Morskie Oko"
- 1933 r."Moja siostra i ja","Banda"
- 1933 r."Ram-pam-pam","Cyganeria"
- 1934 r."W małym domku","Teatr Kameralny"
- 1934 r."Moralność pani Dulskiej","Teatr Aktora"
- 1934 r."Madame Sans-Gêne","Teatr Aktora"
- 1935 r."Na jeża","Cyrulik Warszawski"
- 1936 r."Mycie głowy","Cyrulik Warszawski"
- 1936 r."Mira i satyra","Teatr 13 rzędów"
- 1937 r."Wiosenna parada gwiazd","Wielka Rewia"
- 1937 r."Cabaretissimo","Cyrulik"
- 1937 r."Na pięterku",kawiarnia"Mała Ziemiańska"
- 1937 r."Naprzód marsz","Wielka Rewia"
- 1938 r."Dama od Maxima","Teatr Letni"
- 1939 r."Sezonie otwórz się","Ali Baba"
- 1947 r."Żołnierz królowej Madagaskaru",Teatr Muzyczny Domu Wojska Polskiego
Filmografia
- 1922 r."Wszystko się kręci"
- 1924 r."O czym się nie mówi"
- 1925 r."Iwonka Bronka"
- 1926 r."O czym się nie myśli"
- 1930 r."Na Sybir"
- 1933 r."Każdemu wolno kochać"
- 1935 r."Manewry miłosne"
- 1936 r."Papa się żeni"
- 1936 r."Ada!To nie wypada!"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz