Witold Łaszczyński

Pseudonim Alf(ur.22 lipca 1872 w Warszawie,zm.22 maja 1949 w Pruszkowie)poeta,literat,tłumacz,dramaturg.Syn Adama Stanisława(redaktora"Kuriera Świątecznego") i Marii z Prawdzic-Łukomskich.Uczestnik spotkań literackich w salonie Deotymy,był jednym z jej faworytów;współpracownik warszawskiej prasy(m.in."Wędrowca","Prawdy","Tygodnika Polskiego").W latach 1891–1893 był redaktorem tajnego tygodnika"Młody Świat",a od 1902 do 1906 r.redaktorem czasopisma"Nasze Kłosy".Był członkiem zarządu Młodej Polski,Zrzeszenia Beletrystów,Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy oraz członkiem komitetu Kasy Literatów.Podczas zaborów organizował przedstawienia patriotyczne(m.in."Leszek Biały","Kacper Karliński","Wyrok Jana Kazimierza","Obrona Częstochowy","Emigracja chłopska w Warszawie","Mazepa"),które były wystawiane m.in.w Warszawie,Siedlcach,Sochaczewie,Ciechanowie,Czerwińsku.W 1906 r.Łaszczyński założył i kierował Teatrem Młodzieży Pracy,przekształconym w Towarzystwo Teatralne Warszawskie im.Wojciecha Bogusławskiego.Z jego inicjatywy wystawiono sztuki popularne i cieszące się dużym powodzeniem,jak"Majster i czeladnik"Korzeniowskiego oraz"Błażek opętany"Władysława Ludwika Anczyca.Później Łaszczyński jako prezes,dyrektor i reżyser wystawiał we wszystkich teatrach warszawskich(a szczególnie Letnim w Ogrodzie Saskim,w Dolinie Szwajcarskiej,w Bagateli,na Dynasach)sztuki polskich autorów m.in.Słowackiego,Syrokomli,"Obronę Częstochowy"Bośniackiej,"Karpackich Górali"Korzeniowskiego,komedie Fredry"Damy i Huzary","Śluby panieńskie" i inne.Pod dyrekcją Łaszczyńskiego wystawiono ponad pięćset przedstawień i zagrano około 100 koncertów.Teatry kierowane przez Łaszczyńskiego nie korzystały z żadnych zapomóg i pomocy,były samowystarczalne,a bilety łatwo dostępne dla młodzieży i ludzi pracy.Był założycielem i dyrektorem Towarzystwa Teatralnego Warszawskiego im.W.Bogusławskiego;autor m.in.poematu"Dzień Zaduszny"(poezje t.1 1899 r.)"Aria z Halki"(komedia wierszem,1899 r.)"Warszawa","Wierzba Kościuszki"(wiersze,1921 r.)"Wajdelota pieśń o szczęściu"(poemat dramatyczny,1923 r.)wiersze"Dzwony w Londynie","Prorok","Poezje","Wysoki próg"(poezje,1932 r.)zbiór wierszy wydany z okazji XXXV-lecia pracy literackiej,artystycznej i społecznej poety).Był także autorem kilkudziesięciu wierszowanych sylwetek wybitnych i popularnych wówczas postaci warszawskich(w rękopisie);tłumaczył m.in.z Marią Konopnicką i W.Zagórskim komedię Edmonda Rostanda"Cyrano de Bergerac" i inne dzieła Goethego,Schillera i innych.Pisał wiersze tzw.okolicznościowe z okazji rocznicy np."Powrotu ks.Józefa Poniatowskiego","Zdobycia Warszawy przez Niemców"(3 sierpnia 1915),uczczenia zasług rycerzy polskich w dzień zaduszny,wejścia posłów polskich do Dumy Rosyjskiej,odezwy W.Ks.Mikołaja Mikołajewicza do Polaków,cenzury niemieckiej i rosyjskiej,odzyskania Śląska,zasług Francji i gen.Focha dla odzyskania niepodległości Polski,budowy wieży Eiffla w Paryżu.Odznaczony został Krzyżem Zasługi.Został pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach w Warszawie.Spuścizna literacka po Witoldzie Łaszczyńskim znajduje się w Muzeum Historycznym m.st.Warszawy.