Stefan Gunia

Ur.1 sierpnia 1900 w Gaszowicach,zm.17 lipca 1974 w Rybniku działacz socjalistyczny i związkowy,powstaniec śląski.Syn robotnika Adolfa,skończył szkołę podstawową i został górnikiem w kopalni"Charlotte".Od 1916 r.wozak i działacz związku zawodowego górników,od 1926 r.rębacz.Aktywny uczestnik powstań śląskich,zwłaszcza trzeciego brał udział w walkach o Kędzierzyn i Górę Świętej Anny.Członek PPS, w 1930 r.wybrany członkiem Rady Zakładowej kopalni"Charlotte",a w 1937 r.jej przewodniczącym.Podczas okupacji pracownik kopalni"Concordia"w Zabrzu,związał się tam z ruchem oporu organizowanym przez byłych PPS-owców.I 1945 r.uciekł z Zabrza w celu uniknięcia wcielenia do Volkssturmu i ukrywał się w Rydułtowach.Brał udział w zabezpieczaniu zakładów przemysłowych i tworzeniu rad zakładowych na południu powiatu rybnickiego.27 III 1945 został pełnomocnikiem do tworzenia tymczasowych władz gminnych,a 1 IV 1945 zastępcą naczelnika gminy Rydułtowy.Wówczas wstąpił do PPR,w połowie maja 1945 r.został wybrany przewodniczącym Zarządu Okręgowego(ZO)Związku Zawodowego Górników(ZZG)z siedzibą w Rybniku(do 1950 r.)1945-1950 członek egzekutywy Komitetu Powiatowego(KP)PPR/PZPR i Prezydium Powiatowej Rady Narodowej(PRN)w Rybniku. Delegat na I Zjazd PPR w grudniu 1945 r.w Warszawie.Kandydował w wyborach do sejmu 1947 r.z listy Bloku Stronnictw Demokratycznych.1951-1953 wiceprzewodniczący Zarządu Głównego(ZG)ZZG w Katowicach.Od 1953 r.pracownik Rybnickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego,później dyrektor kopalni"Dębieńsko".Od 1955 r.ponownie w ZG ZZG,gdzie był członkiem prezydium.W 1957 r.został przewodniczącym Okręgu ZZG w Rybniku,od 1959 r.starszy techniczny inspektor pracy w ZG ZZG.Od 1961 r.na emeryturze.Był odznaczony m.in.Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,Krzyżem Partyzanckim,Medalem 10-lecia Polski Ludowej(30 listopada 1954) i Śląskim Krzyżem Powstańczym.