Roman Kanafoyski

Ur.4 maja 1901,zm.7 czerwca 1947 komandor porucznik Marynarki Wojennej RP,uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej,podczas kampanii wrześniowej dowódca Oddziału Wydzielonego Rzeki Wisły,po II wojnie światowej komendant Półwyspu Hel,kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 4 maja 1901 roku w zaborze rosyjskim.W grudniu 1917 roku otrzymał powołanie do pułku ułanów w III Korpusie Armii Rosyjskiej.W maju 1918 roku został zdemobilizowany.10 lutego 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego i jako szeregowiec brał udział w wojnie z bolszewikami w składzie 8 dywizjonu artylerii ciężkiej.W 1921 roku ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii w Poznaniu i otrzymał promocję oficerską w korpusie artylerii.Był również także absolwentem Kursu Oficerów Zwiadowczych,Kursu Oficerów Gospodarczych,Kursu Dowódców Baterii w Toruniu oraz Kursu Unifikacyjnego(uprawniającego do awansu na stopień majora komandora podporucznika)w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie(1939 r.)Służbę kontynuował w 1 Pułku Artylerii Ciężkiej w Modlinie i 8 Dywizjonie Artylerii Konnej w Białymstoku.1 czerwca 1927 roku przeniesiony został z 14 dak do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do Flotylli Rzecznej MW w Pińsku.We Flotylli Pińskiej,w latach 1927-1939,zajmował kolejno następujące stanowiska służbowe:zastępcy dowódcy jednego z monitorów rzecznych typu B(monitory„gdańskie”),dowódcy monitora ORP„Wilno”(od 1 czerwca 1928),zastępcy dowódcy dywizjonu monitorów(od 1 stycznia 1931),ponownie dowódcy ORP„Wilno”,dowódcy 3 dywizjonu bojowego(od 1 stycznia 1933) i dowódcy 1 dywizjonu bojowego(od 1934 r.)Na początku 1939 roku wybrany został prezesem Wojskowego Klubu Sportowego„Kotwica”.Od 3 kwietnia 1939 roku był dowódcą Oddziału Wydzielonego Rzeki Wisły z bazą w Bydgoszczy.W kampanii wrześniowej Oddział Wydzielony prowadził działania wojenne na Wiśle w ramach Armii„Pomorze”.9 września 1939 rozkazał dokonać samo zatopienia jednostek pływających pod Duninowem,w związku z wyczerpaniem możliwości operacyjnych.Następnie wyznaczony komendantem Garnizonu Polowego Żychlin.Dowodził marynarzami w trakcie forsowania Bzury,19 września dostał się do niewoli niemieckiej podczas przebijania w kierunku Twierdzy Modlin.W latach 1939-1945 przebywał w oflagach II B Arnswalde i II D Gross Born.Po wyzwoleniu,od 10 sierpnia 1945 roku służył w 1 Samodzielnym Morskim Batalionie Zapasowym w Gdańsku.20 września tego roku przeniesiono go do Dowództwa Marynarki Wojennej w Gdyni,gdzie 1 stycznia 1946 roku został szefem Oddziału Ogólnego Sztabu Głównego.W 1947 roku objął funkcję komendanta Półwyspu Hel.Zmarł nagle 7 czerwca 1947 roku w Helu.
Awanse służbowe

• podporucznik artylerii 1921 r.
• porucznik 18 maja 1923 z dniem 1 kwietnia 1923 i starszeństwem z 1 marca 1923 oraz 30 lokatą w korpusie oficerów artylerii
• kapitan marynarki 29 stycznia 1932 ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 4 lokatą w korpusie oficerów Marynarki Wojennej,korpus rzeczno-brzegowy
• komandor podporucznik 19 marca 1939
• komandor porucznik 25 czerwca 1947

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Srebrny Krzyż Zasługi(19 marca 1936)