Jadwiga Chamiec

Ur.15 października 1900 w Gumowie,zm.30 października 1995 w Warszawie polska pisarka,autorka książek i słuchowisk radiowych dla dzieci i młodzieży.
Biografia
Od 1917 r.studiowała na Wydziale Humanistycznym Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie.Debiutowała w 1936 r.w piśmie"Tygodnik Kobiety"nowelą pt."Gałązka jemioły".Współpracowała z Armią Krajową.Od 1949 r.publikowała na łamach tygodnika"Płomyk" i "Płomyczek"utwory dla dzieci i młodzieży.Autorka kilkunastu książek dla dzieci i młodzieży(dwie z nich napisała z córką,Anną Chamiec)oraz opowiadań i powieści dla dorosłych a także kilkudziesięciu słuchowisk radiowych,m.in.Scherzo z tamtych lat(1962 r.)Baśka z ulicy Rybnej(1964 r.)Za szumnym Dniestrem,na Cecorskim polu(1967 r.)Gniew ludu(1968 r.)Jego królewska mość Cukier I(1968 r.)Trucizna niewoli(1968 r.)Romeo i Julia(1970 r.)Szlakiem dawnych wspomnień(1971 r.)O roku ów(1972 r.)Bohater o trzech obliczach(1975 r.)Grecka Olimpiada(1975 r.)Skądże Ty kasztelanicu?(1976 r.)Taka była prawda(1977 r.)By się ojczyźnie dobrze działo(1978 r.)Trójkolorowa kokarda(1979 r.)Była członkiem Związku Literatów Polskich(1952-1983) i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich(1989-1995).W 1970 r.otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Życie prywatne
Była córką Adama Mierzejewskiego i Józefy z domu Oxińskiej.W 1919 r.poślubiła Bronisława Jaxa-Chamca i zamieszkała na Wołyniu.Miała czworo dzieci:Andrzeja,Marka,Krzysztofa(1930-2001) i Annę(siostra zakonna).W czasie II wojny światowej przebywała wraz z rodziną na Lubelszczyźnie,w Prawiednikach.Po 1945 r.mieszkała w Bystrzycy Kłodzkiej.Pracowała,jako nauczycielka języka polskiego i francuskiego.W latach 1949-1953 mieszkała we Wrocławiu,gdzie pracowała m.in.w szkołach oraz Państwowym Ośrodku Szkolenia Zawodowego Ministerstwa Przemysłu Budowlanego.W 1953 r.przeniosła się na stałe do Warszawy.Mieszkała przy ul.Paryskiej,na Saskiej Kępie.Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu w Krężnicy Jarej,k.Lublina.
Nagrody i wyróżnienia

• I nagroda w konkursie zamkniętym Ministerstwa Kultury i Sztuki na utwór sceniczny(za Rebelię historyczną;1951 r.)
• Nagroda w konkursie Ministerstwa Kultury i Sztuki na widowisko teatralne(za Zdarzenie;1954 r.)
• Nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży(1979 r.)