Ur.8 marca 1930 w Warszawie polski geotechnik,profesor,nauczyciel akademicki,rektor Politechniki Warszawskiej,minister w rządzie Mieczysława Rakowskiego.
Życiorys
Ukończył Liceum im.Hugona Kołłątaja w Warszawie.Następnie w 1950 r.podjął studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Warszawskiej.Od tego samego roku należał do PZPR.Studia ukończył w 1954 r.jako inżynier budownictwa lądowego w zakresie mechaniki gruntów i fundamentowania.Od 1953 r.pracował w Politechnice Warszawskiej,w 1956 r.uzyskał stopień magistra inżyniera budownictwa przemysłowego.W 1964 r.na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej obronił doktorat zrealizowany pod kierunkiem profesora Zenona Wiłuna.W 1967 r.uzyskał habilitację.W 1970 r.został profesorem nadzwyczajnym,a w 1975 r.profesorem zwyczajnym.W roku 1970 r.objął kierownictwo utworzonego w wyniku reorganizacji uczelni Instytutu Dróg i Mostów w strukturze Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej.W roku 1985 powołany na rektora Politechniki Warszawskiej.Funkcję tę pełnił do 1988 r.Od 14 października 1988 do 1 sierpnia 1989 był ministrem kierownikiem Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń w rządzie Mieczysława Rakowskiego.Był również członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim z ramienia PZPR.Wolnomularz, od 1990 r.członek Wielkiego Wschodu Francji,a następnie Wielkiego Wschodu Polski;od 1991 r.przewodniczący warszawskiej loży"Nadzieja",prezes Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa.Wielokrotnie nagradzany i odznaczany.Otrzymał między innymi Krzyż Oficerski i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi,Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz wiele odznaczeń branżowych i resortowych.
Stanowiska
Z. Grabowski od wielu lat działa społecznie:
Życiorys
Ukończył Liceum im.Hugona Kołłątaja w Warszawie.Następnie w 1950 r.podjął studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Warszawskiej.Od tego samego roku należał do PZPR.Studia ukończył w 1954 r.jako inżynier budownictwa lądowego w zakresie mechaniki gruntów i fundamentowania.Od 1953 r.pracował w Politechnice Warszawskiej,w 1956 r.uzyskał stopień magistra inżyniera budownictwa przemysłowego.W 1964 r.na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej obronił doktorat zrealizowany pod kierunkiem profesora Zenona Wiłuna.W 1967 r.uzyskał habilitację.W 1970 r.został profesorem nadzwyczajnym,a w 1975 r.profesorem zwyczajnym.W roku 1970 r.objął kierownictwo utworzonego w wyniku reorganizacji uczelni Instytutu Dróg i Mostów w strukturze Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej.W roku 1985 powołany na rektora Politechniki Warszawskiej.Funkcję tę pełnił do 1988 r.Od 14 października 1988 do 1 sierpnia 1989 był ministrem kierownikiem Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń w rządzie Mieczysława Rakowskiego.Był również członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim z ramienia PZPR.Wolnomularz, od 1990 r.członek Wielkiego Wschodu Francji,a następnie Wielkiego Wschodu Polski;od 1991 r.przewodniczący warszawskiej loży"Nadzieja",prezes Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa.Wielokrotnie nagradzany i odznaczany.Otrzymał między innymi Krzyż Oficerski i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi,Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz wiele odznaczeń branżowych i resortowych.
Stanowiska
- 1953 r.dydaktyk w Katedrze Mechaniki Gruntów i Fundamentowania na Wydziale Budownictwa Przemysłowego PW
- 1953-1954 inżynier budowy na budowie Dworca Centralnego w Warszawie
- 1956-1957 starszy projektant w biurze Projektów Konstrukcji Stalowych Budownictwa
- 1958-1961 kierownik działu technicznego Politechniki Warszawskiej
- 1961-1962 dyrektor techniczny w administracji Politechniki Warszawskiej
- 1960-1964 starszy asystent w Katedrze Geotechniki na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej
- 1964-1967 adiunkt w Katedrze Geotechniki na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej
- 1967-1970 docent etatowy w Katedrze Geotechniki na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej
- 1969-1975 Konsultant naukowy z zakresu geotechniki w Przedsiębiorstwie„Geoprojekt”
- 1970-1986 dyrektor Instytutu Dróg i Mostów na Wydziale Inżynierii Lądowej
- 1985-1988 Rektor Politechniki Warszawskiej
- 1988-1989 minister kierownik Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń
- 1976-1991przewodniczący Rad Naukowych w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej
- 1974-1991 przewodniczący w Instytucie Badawczym Dróg i Mostów
- 1978-1990 przewodniczący w Centralnym Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Kolejnictwa
- 1978-1985 przewodniczący w Centralnym Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego„Hydrobudowa”
- 1975-1986 wiceprzewodniczący Rady Naukowej Instytutu Techniki Budowlane
- Od 1983 r.przewodniczący Rady Naukowo-Konsultacyjnej Metra Warszawskiego
- 1984-1986 przewodniczącym Sekcji Nauk Technicznych CKK
- 1978-2000 przewodniczący Polskiego Komitetu Wielkich Zapór
- Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim
- 1990 r.członek Wielkiego Wschodu Francji
- Polskiego Towarzystwa Chemicznego
- członek Faraday Society(potem Royal Chemical Society)
- 1972 r.członek European Photochemistry Association
- 1990-1992 członek Komitetu Nauki i Postępu Technicznego
- 1992 r.członek Zespołu ds.Wydawnictw Komitet Badań Naukowych(KBN)
- 1973-1986 członek Centralnej Komisji ds.Kadr Naukowych
- członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Mechaniki Gruntów i Fundamentowania ISSMFE
- członek Międzynarodowej Komisji Wielkich Zapór ICOLD
- członek Sekcji Mechaniki Gruntów,Fundamentowania i Skał oraz Sekcji Konstrukcji Hydrotechnicznych w Komitecie Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN
- 1973,1975,1979 r.Nagroda Sekretarza Naukowego PAN
- 1980 r.Nagroda Marii Skłodowskiej-Curie
- 1990 r.Medal Jędrzeja Śniadeckiego
- 1992 r.Nagroda im.Alfreda Jurzykowskiego w dziedzinie chemii
- Doktor honoris causa na Uniwersytecie we Fryburgu szwajcarskim
- Krzyż Oficerski i Kawalerski O.O.P.
- Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Srebrny i Złoty Medal za Zasługi dla obronności kraju
- Złota Odznaka Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej
Z. Grabowski od wielu lat działa społecznie:
- od 1995 r.w Kapitule Orderu Uśmiechu(wiceprezes)
- od 1993 r.w Krajowej Radzie Nauki ZNP
- od 1997 r.w Polskim Komitecie Normalizacyjnym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz