Maria Piechotka

Ps.„Marianna”,z domu Huber(ur.12 lipca 1920 w Krakowie)polska architekt,łączniczka w czasie powstania warszawskiego,posłanka na Sejm PRL III kadencji w latach 1961–1965.Bratanica profesora Maksymiliana Hubera.

Życiorys
Urodzona 12 lipca 1920 roku w Krakowie.Dzieciństwo spędziła w Tarnowie,tam w 1938 r.zdała maturę w szkole sióstr urszulanek,następnie wyjechała do Warszawy,gdzie podjęła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.W czasie wojny uczestniczyła w tajnych kompletach,zdając egzaminy i przedstawiając prace do korekt w Warszawie,jednocześnie pracując jako technik na budowie w Krakowie.Łączenie pracy i studiów wymagało podróży,około raz w miesiącu,z Krakowa do Warszawy.W trakcie studiów poznała Kazimierza Piechotkę,który namówił ją na przyjazd na stałe do Warszawy;przeprowadziła się tam 26 lipca 1944.W czasie powstania warszawskiego była w Warszawie,przez pewien czas działała jako łączniczka Jerzego Brauna.Po powstaniu wspólnie z mężem trafiła,jako członek personelu szpitalnego,do obozu jenieckiego Stalag IV B Mühlberg Rez.Laz.Kgf.w Zeithain.
Działalność zawodowa
We wrześniu 1944 roku,kiedy schroniła się w Gmachu Architektury(w gabinecie prof.Jana Zachwatowicza)uczestniczyła w pomiarach architektonicznych oraz ratowaniu zabytków.Po pobycie w obozie jenieckim do Warszawy wróciła w 1945 roku.Po powrocie rozpoczęła pracę w Państwowej Pracowni Konserwacji Zabytków.W roku 1948 ukończyła Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej,a następnie wraz z mężem pracowała m.in.w Miasto projekcie Stolica Północ.W 1948 r.założyła wspólnie z mężem spółkę autorską:Maria i Kazimierz Piechotkowie.W tym czasie zaprojektowała liczne budynki mieszkalne i usługowe m.in.na terenie warszawskich Bielan osiedla Bielany I-IV, wpisane przez SARP na listę Dóbr kultury współczesnej.We współpracy z Janem Zachwatowiczem oraz mężem opracowała projekt odbudowy warszawskiej katedry św.Jana.Wspólnie z mężem kierowała wielobranżowym zespołem opracowującym system budownictwa wielkopłytowego W-70 oraz Wk-70,który zwyciężył w dwustopniowym konkursie na projekt systemu budownictwa wielkopłytowego i został wdrożony do realizacji na terenie całego kraju.Na jego podstawie,przy współpracy ITB,razem z mężem i synem,opracowała system ECA dla potrzeb budownictwa w Algierii,uwzględniający tamtejsze uwarunkowania,w tym zagrożenia sejsmiczne.Wspólnie z mężem zajmowała się także zagadnieniem integracji różnych systemów wielkopłytowych(ISBO).Wraz z mężem zajmowała się badaniem synagog.
Wspólnie opracowali liczne publikacje na temat architektury żydowskiej na terenach Polski,m.in.książki:

• "Bramy nieba.Bożnice drewniane na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej"(wyd.I 1957 r.wyd.II rozszerzone 1996 r.)
• "Bramy nieba.Bożnice murowane"(1999 r.)
• "Krajobraz z menorą"(2008 r.)

Działalność polityczna
W latach 1961–1965 posłanka na Sejm PRL,wybrana z okręgu Warszawa-Wola,wiceprzewodnicząca sejmowej Komisji Budownictwa.
Życie prywatne
Krótko przed wybuchem powstania zaręczyła się z Kazimierzem Piechotką.30 sierpnia 1944,w trakcie powstania,wzięli ślub w Kościele Dzieciątka Jezus przy ul.Moniuszki.Ich synowie,Maciej i Michał,również zostali architektami;współpracowali zawodowo z rodzicami.
Nagrody i odznaczenia

• W roku 1951 za zasługi przy organizacji II Światowego Kongresu Pokoju odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi
• W roku 1957 otrzymała Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy
• W roku 1974 Nagroda Państwowa II stopnia
• W roku 1977 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
• W roku 2000 laureatka wspólnie z mężem Nagrody Jana Karskiego i Poli Nireńskiej,przyznanej przez YIVO za prace nad historią architektury synagogalnej
• W roku 2004 laureatka wspólnie z mężem nagrody Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS im.Jana Zachwatowicza
• Laureatka licznych nagród branżowych oraz konkursów