Franciszek Kęsy

Ur.13 listopada 1920 w Berlinie,zm.24 sierpnia 1942 w Dreźnie polski męczennik II wojny światowej,jeden spośród Poznańskiej Piątki,błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.Był jednym z pięciorga dzieci Stanisława i Anny z domu Pieczki.W Polsce zamieszkali w 1921 roku.Wychowanek Salezjańskiego Oratorium w Poznaniu.Należał do organizacji„Wojsko Ochotnicze Ziem Zachodnich”.Aresztowany przez gestapo 23 września 1940 roku,razem z Edwardem Kaźmierskim,Czesławem Jóźwiakiem,Edwardem Klinikiem i Jarogniewem Wojciechowskim trafił do więzienia gestapo w Domu Żołnierza,następnie do hitlerowskiego obozu w Forcie VII i więzienia przy ulicy Młyńskiej.16 listopada 1940 przewieziony został do Wronek,a później do więzienia sądowego w Berlinie Neukölln(23 kwietnia 1941) i od maja w ciężkim więzieniu Zwickau.Z wyrokiem śmierci wydanym 1 sierpnia 1942 oczekiwał egzekucji w Dreźnie.Wyrok na Piątce,liderach katolickiej młodzieży,wykonano poprzez zgilotynowanie 24 sierpnia tegoż roku.
W liście pożegnalnym napisał:

Och,jaka to radość dla mnie,że już odchodzę z tego świata(...)Bóg dobry bierze mnie do Siebie.

Franciszka Kęsego beatyfikował papież Jan Paweł II w gronie 108 polskich męczenników 13 czerwca 1999.Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci,wraz z pozostałymi męczennikami Poznańskiej Piątki straconymi tego samego dnia.