Biografia
Tadeusz Kulisiewicz ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im.Tadeusza Kościuszki w Kaliszu,w zbiorach którego znajdują się najwcześniejsze prace artysty.Studia artystyczne odbył w Państwowej Szkole Sztuk Dekoracyjnych w Poznaniu(1922–1923) i w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie(1923–1929),w pracowniach profesorów Miłosza i Mieczysława Kotarbińskich oraz Władysława Skoczylasa.Od 1926 r.należał do Stowarzyszenia Artystów Grafików"Ryt".W latach 1933–1939 prowadził kursy rysunku w warszawskiej ASP w pracowni Mieczysława Kotarbińskiego.Od 1946 r.był profesorem Akademii Sztuk Plastycznych w Warszawie.W 1955 r.został członkiem-korespondentem Akademii Sztuki w Berlinie,a w 1965 r.otrzymał honorowe członkostwo Akademii Sztuk Pięknych we Florencji.Członek Rady Krajowej PRON w 1983 roku.Indywidualne wystawy prac artysty prezentowane były w licznych krajach Europy,Azji i obu Ameryk.
Twórczość
W 1926 r.Kulisiewicz odwiedził Szlembark,wieś w Gorcach.Od tego czasu powracał tam często przez całe życie.W latach 1928–1930 stworzył cykl drzeworytów poświęcony Szlembarkowi.W przeciwieństwie do modnej w latach 20 radosnej stylizacji góralszczyzny,ukazał świat Szlembarku w nastroju powagi i surowości.Drzeworyty Kulisiewicza wyróżniały się siłą ekspresji,monumentalizacją tematu.W okresie przedwojennym Kulisiewicz tworzył przeważnie drzeworyty.Prace swoje zestawiał w cykle monotematyczne.W ten sposób powstał zbiór szlembarski,złożony z czterech tek:„Szlembark”(1932 r.)„Bacówka”(1932–1933),„Metody”(1934 r.)„Wieś w Gorcach”(1935–1936),uzupełniony potem o zbiór rysunków„Szlembarskie rysunki”(1939 r.)Okres wojny Kulisiewicz spędził w Krakowie i Szlembarku.W powstaniu warszawskim spłonęła jego pracownia,w tym 70 desek drzeworytniczych.Po wojnie Kulisiewicz zaniechał tworzenia drzeworytów i poświęcił się głównie rysunkowi i grafice miedziorytniczej suchorytowi.W 1945 r.rysował ruiny Warszawy,tworząc cykl stu rysunków tuszem„Ruiny Warszawy 1945”pokazany w 1947 r.w Muzeum Narodowym w Warszawie i wydany w postaci wielkoformatowego albumu.Artysta sporządzał w terenie szkice ołówkowe,z których w pracowni powstawały rysunki tuszem.W okresie powojennym w poszukiwaniu tematów artysta odbył wiele podróży m.in.do Niemiec,Belgii,Brazylii,Chin,Francji,Holandii,Indii,Meksyku,Włoch i ZSRR.Kilkakrotnie wyjeżdżał do Berlina Wschodniego,gdzie w teatrze Berliner Ensemble szkicował inscenizacje sztuk Bertolta Brechta:„Matki Courage i jej dzieci”(1949 r.)„Kaukaskiego Koła Kredowego”(1954 r.) i „Życia Galileusza”(1957 r.)Następne podróże zaowocowały cyklami rysunków:z Czechosłowacji(1951 r.)Chin(1952 r.)Indii(1956 r.)Meksyku(1957,1958/1959),Wenecji(1958 i 1961 r.)Brazylii(1963 r.)W późniejszych cyklach zaczął pojawiać się kolor.Oprócz rysunków Kulisiewicz tworzył także cykle suchorytów:„Żołnierze rewolucji i pokoju”(1948 r.)„Bojownicy o wolność i demokrację”(1951 r.)„Stalowe ptaki”(1965 r.)„Kobieta”(1973/1974),„Macierzyństwo i matka”(1974 r.)„Moja historia sztuki”(1975 r.)„Krajobrazy spalone”(1979/1981),„Chiny”(1982 r.)oraz„Ludzie Indii,Meksyku i Brazylii”(1982–1983).W 1983 r.wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.Na mocy testamentu wyposażenie jego warszawskiej pracowni przeszło na własność Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej w Kaliszu i w 1994 r.w Kaliszu otwarto Centrum Rysunku i Grafiki im.Tadeusza Kulisiewicza.Imieniem Tadeusza Kulisiewicza nazwano uliczkę na warszawskich Kabatach.W 1949 r.został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy,a w 1955 r.I klasy.21 lipca 1971 roku odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej.
Nagrody
- 1928 r.I nagroda na Salonie Grafiki Polskiej w Warszawie
- 1929 r.I nagroda na wystawie grafiki w Krakowie
- 1929 r.II nagroda na Poznańskiej Wystawie Krajowej
- 1933 r.I nagroda na Międzynarodowej Wystawie Drzeworytu w Warszawie
- 1952 r.nagroda państwowa I stopnia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz