Piotr Grabowski(1900-1970)

Pseud.Żółty(ur.18 stycznia 1900 w Czernianach w powiecie kobryńskim,zm.21 lipca 1970 w Bełchowie)polski działacz polskiego i rosyjskiego ruchu rewolucyjnego.Skończył 4 klasy szkoły podstawowej i od 1913 r.był robotnikiem w hutach szkła w Kostopolu,Rokitnie,Słowiańsku i Taganrogu.W XI 1917 r.brał aktywny udział w rewolucji październikowej w Taganrogu.Członek fabrycznego oddziału Czerwonej Gwardii,później cekaemista w Taganroskim Samodzielnym Oddziale Czerwonej Gwardii.Walczył z oddziałami antykomunistycznymi pod Taganrogiem,Rostowem,Kramatorskiem i Jekaterynosławiem.W 1919 r.dostał się do niewoli"białych",został internowany w Rumunii,skąd w 1921 r.przedostał się do Polski.1921-1923 odbywał służbę wojskową,potem do 1928 r.pracował w hucie szkła w Skierniewicach,do 1930 r.w Piotrkowie Trybunalskim.Później był majstrem w hucie szkoła w Częstochowie.Działacz Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Chemicznego i Pokrewnych w Polsce,1932-1934 przewodniczący oddziału tego związku.1935-1937 pracował w Zawierciu,potem ponownie w Skierniewicach.Podczas okupacji działacz organizacji Polscy Socjaliści,później RPPS.Był jednym z pierwszych organizatorów grup bojowych w Skierniewicach;wiosną 1943 r.został dowódcą odcinka 1 kompanii PAL.Po wojnie został dyrektorem huty szkła w Skierniewicach(do 1950 r.) i wstąpił do PPS.Od 1948 w PZPR,do 1950 r.członek egzekutywy Komitetu Powiatowego(KP)PZPR w Skierniewicach.1950-1954 kierownik techniczny,następnie majster w hucie szkła w Bełchowie.1957-1959 członek KP PZPR w Łowiczu,od 1961 r.na rencie.1961-1965 radny WRN w Łodzi.Odznaczony Orderem Czerwonej Gwiazdy i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.