Konstanty Narkiewicz-Jodko

Pseud.Kok(ur.23 października 1901 r.w Pińczowie,zm.3 maja 1963 w Psarach k.Ostrowa Wlkp.)polski podróżnik,taternik,alpinista,polarnik,doktor fizyki.
Biografia
Od 1921 r.jeździł w Tatry,najczęściej z Wacławem Tarnowskim.Również z Tarnowskim od 1925 r.rozpoczął aktywność w zakresie taternictwa.Uczestniczył w kilku najważniejszych ówczesnych osiągnięciach taternickich.Do jego partnerów oprócz Tarnowskiego należeli m.in.Jerzy Golcz,Tadeusz Krystek,Stefan Osiecki,Tadeusz Ciesielski,a w zimie Adam Karpiński.Jeszcze w latach 20 planował organizację wyprawy w Himalaje efektem tego były duże osiągnięcia w taternictwie zimowym,które miało służyć jako przygotowanie do ekspedycji.Na początku lat 30 był uczestnikiem pierwszych dwóch wypraw Sekcji Turystycznej PTT w Alpy.W latach 1933–34 kierował I polską wyprawą w Andy,podczas której udało się m.in.dokonać pierwszego wejścia na Mercedario i Cerro de la Ramada oraz pobić polski rekord wysokości na Aconcagua.Przed II wojną światową poświęcił się planom ekspedycji na K2,do której jednak nie doszło.Jako fizyk prowadził badania promieniowania kosmicznego i uczestniczył w lotach balonowych aż do granic stratosfery.W 1936 r.wraz z kpt.Zbigniewem Burzyńskim pobił międzynarodowy rekord wysokości balonu o pojemności 2200 m³(10853 m).Także z Burzyńskim planował pobicie balonem„Gwiazda Polski”rekordu świata wysokości,22066 m start z Polany Chochołowskiej został jednak udaremniony przez zniszczenie balonu.Po II wojnie światowej mieszkał na Podhalu i nadal wędrował w Tatrach,jednak stan zdrowotny uniemożliwiał mu poważniejsze osiągnięcia.Narkiewicz-Jodko miał również zasługi jako działacz organizacji turystycznych i taternickich.Od 1927 r.należał do Sekcji Taternickiej AZS w Warszawie,od 1930 r.do Koła Wysokogórskiego Oddziału Warszawskiego PTT,którego był prezesem w latach 1932–33.Był także członkiem Sekcji Turystycznej PTT,a następnie Klubu Wysokogórskiego(krótko przed śmiercią został jego członkiem honorowym).Na początku lat 50 ponownie zajmował się pracą naukową na Uniwersytecie Poznańskim,na rentę przeszedł w 1955 r.Pozostawił po sobie artykuły w„Taterniku” i innych czasopismach oraz dwie książki:"W walce o szczyty Andów"(Warszawa 1935 r.) i "Cień Sahary"(Warszawa 1939 r.)
Osiągnięcia wspinaczkowe
Taternictwo

• 1926 r.pierwsze wejście lewą częścią południowej ściany Żabiego Konia,z Tarnowskim
• 1927 r.pierwsze wejście północno-wschodnią ścianą Rumanowego Szczytu,z Golczem i Krystkiem
• kwiecień 1928 r.pierwsze przejście w warunkach zimowych grani głównej Tatr Wysokich od Przełęczy pod Kopą do Białej Ławki,z Karpińskim
• 1931 r.pierwsze wejście zimowe na Zasłonistą Turnię,samotnie

Alpinizm

• 1923,1929,1931 r.liczne samotne wejścia na szczyty Jugosławii,Islandii i Afryki Północnej
• 1934 r.pierwsze wejście na Cerro de la Ramada(6410 m,Andy),samotne
• 1934 r.wejście nową drogą na Aconcagua(6955 m)ówczesny polski rekord wysokości
• 1936 r.pierwszy trawers z południa na północ Zachodniego Spitsbergenu