OP,właściwie Jan Franciszek książę Czartoryski(ur.19 lutego 1897 w Pełkiniach,zm.6 września 1944 w Warszawie)błogosławiony i męczennik Kościoła katolickiego,był polskim księciem,duchownym katolickim,dominikaninem,wychowawcą studentów,inżynierem architektury.W czasie powstania warszawskiego,będąc kapelanem Armii Krajowej,został rozstrzelany przez Niemców w szpitalu wraz z ciężko rannymi.
Biografia
Pochodzenie i młodość
Był synem księcia Witolda Czartoryskiego i Jadwigi z hrabiów Dzieduszyckich w rodzinie wielodzietnej.Na chrzcie nadano mu imiona:Jan Franciszek.Pierwsze nauki pobierał w domu,a następne w prywatnej szkole w Starej Wsi pod Warszawą.Po zdaniu matury studiował na Politechnice Lwowskiej,uzyskując tytuł inżyniera architekta.Brał udział w obronie Lwowa,odznaczony za męstwo Krzyżem Walecznych.Oddelegowany przez władze wojskowe brał udział w plebiscycie na Górnym Śląsku.
Kapłaństwo
W 1927 r.wstąpił w Krakowie do zakonu dominikanów,gdzie przyjął imię Michał.Śluby zakonne złożył 25 września 1928 roku,a święcenia kapłańskie przyjął 20 grudnia 1931 roku w Jarosławiu.Jako architekt współdziałał w budowie klasztoru dominikańskiego w Warszawie na Służewie w latach 1937–1939.W zakonie pełnił różne funkcje,między innymi magistra nowicjatu,pomagając w formacji młodym zakonnikom.
Udział w powstaniu warszawskim i męczeńska śmierć
1 sierpnia 1944,wczesnym popołudniem,wybrał się do okulisty na Powiślu,gdzie zastał go wybuch powstania warszawskiego.Następnego dnia zgłosił się jako kapelan do walczącego na Powiślu III Zgrupowania„Konrad”AK.6 września 1944,po upadku tej dzielnicy,nie wycofał się z powstańczymi oddziałami,nie skorzystał z możliwości ukrycia się przed Niemcami w stroju sanitariusza,jak mu zaproponowano,lecz pozostał do końca,jako jedyny z personelu szpitalnego,z grupą ciężko rannych powstańców i cywilów w piwnicach firmy Alfa-Laval.O.Michał Czartoryski uważał,że pozostawionych chorych nie może opuścić i tylko przy nich jest jego miejsce.Pół godziny po ewakuacji obsługi powstańczego szpitala Niemcy rozstrzelali w piwnicach lazaretu pozostałych tam chorych i razem z nimi o.Michała,który do końca wspierał duchowo rannych.Wywleczone z piwnicy ciała spalono na pobliskiej barykadzie.Rok później przeprowadzono ekshumację, w celu przeniesienia ich do wspólnego grobu dla powstańców.Ciała o.Michała Czartoryskiego jednak nie zidentyfikowano.
Proces beatyfikacyjny
Proces informacyjny został zakończony przed Metropolitalnym Trybunałem Rogatoryjnym w Warszawie dnia 29 stycznia 1993 roku.Beatyfikowany 13 czerwca 1999 w gronie 108 męczenników w Warszawie przez Jana Pawła II.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz