Zdzisław Soczewiński

Ur.1 lutego 1931 w Tarłowie,zm.14 października 2016 polski bokser,startujący w kategorii piórkowej,trener.Był zawodnikiem,który reprezentował barwy klubów:Kolejarza Gdańsk,Legii Warszawa oraz Gedanii.Uczestniczył w mistrzostwach Europy w Berlinie Zachodnim 1955 r.przegrywając swoją walkę w ćwierćfinale wagi piórkowej.W latach 1952-1956 wystąpił 11 razy w reprezentacji Polski,gdzie 4 pojedynki wygrał i 7 przegrał.Pięściarstwa uczył się u samego Feliksa"Papy"Stamma.1 października 1975 został trenerem,uczył boksu m.in.Dariusza Michalczewskiego i Iwonę Guzowską.Pochowany na Cmentarzu Łostowickim.

Sukcesy

• Mistrzostwo Polski(1955 r.)
• Wicemistrzostwo Polski(1952 r.)
• Trzykrotny brązowy medalista MP(1951,1953,1956 r.)
• Trzykrotny drużynowy mistrz Polski(1948/49,1951/52,1952/53)
• Były członek kadry narodowej

Antoni Pszoniak

Ur.1 lutego 1931 we Lwowie polski aktor filmowy i teatralny.Występował na deskach teatru im.Heleny Modrzejewskiej w Krakowie w latach 1959-69,później pracował w Warszawie Teatrze Ludowym(1969-72),następnie w Teatrze Studio(1972-76 i 1977-88),kolejno w Teatrze Ateneum(1976-77),Teatrze Narodowym(1988-90) i Teatrze na Woli(1990-91).

Filmografia

• 1964 r."Koniec Naszego świata"
• 1965 r."Obok prawdy"
• 1972 r."Przeprowadzka"w roli Antoniego,brata Andrzeja
• 1980 r."Gorączka.Dzieje jednego pocisku"jako aptekarz Kazimierz

Jest bratem Wojciecha Pszoniaka.

Włodzimierz Scisłowski

Ur.29 stycznia 1931 w Kościerzynie,zm.8 września 1994 w Poznaniu polski satyryk,autor utworów dla dzieci i młodzieży,szopek radiowych i telewizyjnych oraz tekstów piosenek.Ukończył Wydział Leśny WSR w Poznaniu.Debiutował w 1948 roku na łamach tygodnika"Szpilki"jako satyryk.Był redaktorem tygodnika satyrycznego"Kaktus"w latach 1957-1960,a następnie w latach 1960-1968"Gazety Poznańskiej".

Twórczość wybrana

• "Bukiecik dla mamy"
• "Chodzi mucha po suficie.Fraszki dla dzieci"
• "Deficyt rymów"
• "Dwa pstryki techniki"
• "Dzień dobry drzewa!"
• "Kim zostaniesz?Wybierz sam!"
• "Kto spamięta te zwierzęta?"
• "Ładne ziółka"
• "Mały karierowicz"
• "Plecie wiatr wiklinie"
• "Pożegnanie lokomotywy"
• "Przez lądy,morza i przestworza"
• "Ryby mają głos"
• "W moim aluzjonie"
• "Zielone igraszki"
• "Trójkątne kwadraty"

Marek Kabat

Marek Romuald Kabat(ur.29 stycznia 1931 w Rogoźnie Wielkopolskim,zm.13 sierpnia 2017 w Warszawie)polski polityk,poseł na Sejm PRL V,VI i IX kadencji.

Życiorys

W 1953 r.ukończył studia z filologii polskiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i został kierownikiem oddziału redakcyjnego„Słowa Powszechnego”w Białymstoku,w 1954 r.był sekretarzem Komisji Duchownych i Świeckich Działaczy Katolickich przy Froncie Narodowym w Białymstoku,a w 1957 r.objął funkcję sekretarza Wojewódzkiego Stowarzyszenia PAX w Białymstoku,a od 1959 r.w Katowicach.W 1985 r.został sekretarzem zarządu głównego Stowarzyszenia PAX(w zarządzie zasiadał od 1962 r.)W 1969 r.uzyskał mandat posła na Sejm PRL V kadencji w okręgu Chorzów z ramienia Stowarzyszenia PAX.Zasiadał w Komisji Spraw Wewnętrznych oraz w Komisji Wymiaru sprawiedliwości.W 1972 i 1985 r.ponownie uzyskiwał mandat posła.Do Sejmu VI kadencji dostał się z okręgu Ostrów Wielkopolski,a do Sejmu IX kadencji z okręgu Łódź Śródmieście.W Sejmie VI kadencji zasiadał w Komisji Pracy i Spraw Socjalnych oraz w Komisji Spraw Wewnętrznych i Wymiaru Sprawiedliwości,a w Sejmie IX kadencji w Komisji Administracji,Spraw Wewnętrznych i Wymiaru Sprawiedliwości,Komisji Prac Ustawodawczych,Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o zmianach w organizacji naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz w Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.Radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku i członek Rady Krajowej PRON.Pochowany na warszawskim cmentarzu w Pyrach.

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Mieczysław Dachowski

Ur.27 stycznia 1931 generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Służbę wojskową rozpoczął w 1949 roku,jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Poznaniu,która w 1951 roku została przekształcona w Oficerską Szkołę Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych).W 1952 roku został promowany na stopień podporucznika,przydzielony do 11 samodzielnego pułku czołgów w Krośnie Odrzańskim i wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu.W latach 1952-1953 dowódca plutonu w Technicznej Oficerskiej Szkole Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych.Po ukończeniu w 1956 r.Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie został szefem sztabu 8 szkolnego batalionu czołgów 20 DPanc.W latach 1957-64 pomocnik szefa wydziału i szef wydziału sztabu 20 Dywizji Pancernej w Szczecinku.Od 1964 r.dowódca 68 pułku czołgów średnich w Budowie,a w okresie 1966-69 szef sztabu zastępca dowódcy 20 DPanc.W latach 1969-71 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie.Od 1971 r.służył w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP,jako szef Oddziału Planowania Operacyjnego.Przez trzy lata dowodził 16 DPanc w Elblągu.Na tym stanowisku w 1974 r.mianowany generałem brygady.Od 1976 r.szef sztabu zastępca dowódcy SOW we Wrocławiu.W 1979 r.wyznaczony na zastępcę szefa Sztabu Generalnego WP ds.systemów kierowania.W latach 1983-84 zastępca szefa Sztabu Generalnego WP ds.organizacyjno-mobilizacyjnych.W tym czasie ukończył Wyższy Kurs Akademicki dla Kierowniczej Kadry WP przy ASG Sił Zbrojnych ZSRR.W 1983 r.mianowany generałem dywizji.W okresie 1984-89 I zastępca szefa Sztabu Generalnego WP.W 1989 r.skierowany do Moskwy na stanowisko attaché wojskowego przy Ambasadzie PRL.Do kraju powrócił w 1991 r.Zawodową służbę wojskową zakończył 28 października 1991 r.W latach 2001-2004 prezes Klubu Generałów WP.Zapalony myśliwy.

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal„Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Złoty Medal„Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny

Stanisław Królak

Ur.26 stycznia 1931 w Warszawie,zm.31 maja 2009 polski kolarz szosowy,trener kolarski.Pierwszy polski zwycięzca Wyścigu Pokoju w 1956 r.Syn Stanisława.W karierze sportowej reprezentował stołeczne kluby Sarmatę i Legię.W 1961 r.ukończył Studium Pomaturalne przy Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.Początkowo pracował jako instruktor i trener kolarski w klubach Gwardia,Legia,Polonia,Sarmata,Spójnia.W 1949 r.pierwszy raz wziął udział w zawodach kolarskich i wygrał wyścig o„Puchar Życia Warszawy”.W 1952 r.wystartował pierwszy raz w Wyścigu Pokoju.15 maja 1956 na mecie w Pradze jako pierwszy Polak w historii wygrał ten wyścig(w jego trakcie triumfował w jednym etapie).

Inne osiągnięcia:

• Dwukrotny indywidualny mistrz Polski w wyścigu ze startu wspólnego w latach 1952 i 1955,wicemistrz z 1953 r.brązowy medalista z 1958 r.
• Czterokrotny drużynowy mistrz Polski w wyścigu ze startu wspólnego w latach 1950,1953,1954 i 1955
• Indywidualny mistrz Polski w wyścigu górskim w 1952 r.
• Indywidualny mistrz Polski w wyścigu przełajowym w 1955 r.
• Dwukrotny drużynowy mistrz Polski na torze na 4000 m na dochodzenie w latach 1950 i 1954
• Uczestnik mistrzostw świata w wyścigu szosowym w latach 1953,1955 i 1958
• Siedmiokrotny uczestnik Wyścigu Pokoju:1952,1953,1954,1955,1956,1958 i 1961 r.
• Pięciokrotny uczestnik Wyścigu Dookoła Polski:1953,1955,1956,1958,1960 r.

Po zakończeniu kariery sportowej prowadził w Warszawie przy ul.Marchlewskiego sklep rowerowy.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski(2008 r.)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski(2000 r.)
• Złoty Krzyż Zasługi(1953 r.za zasługi i osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu)
• Tytuł Sportowca 30-lecia PRL
• Odznaka Zasłużony Mistrz Sportu

Odniesienia w kulturze masowej

Odniesienia do Stanisława Królaka pojawiły się w odcinku 9 pt.„Po obu stronach muru”serialu telewizyjnego"Dom"z 1982 r.Wpierw został w nim wyemitowany fragment transmisji ze zwycięstwa w Wyścigu Pokoju 1956 r.a następnie główny bohater Andrzej Talar odwiedzając Ewę Szymosiuk wita ją słowami:Może wypijemy za zwycięstwo Królaka?

Jerzy Adam Marszałkowicz

Ur.19 stycznia 1931 w Zgłobicach pod Tarnowem polski duchowny katolicki,założyciel Towarzystwa Pomocy im.św.Brata Alberta.

Życiorys

Syn Adama Marszałkowicza(zarządcy komisarycznego Tarnowa) i Zofii z domu Turnau.W 1945 r.musiał uciekać przed prześladowaniami władzy komunistycznej ze Zgłobic do Wrocławia.W 1949 r.przyjęty na Uniwersytet Wrocławski.W lutym 1956 r.ukończył Seminarium przyjął niższe święcenia.Do wyższych święceń kapłańskich nie przystępował ze względu na słaby stan zdrowia.Rozpoczął prace w Instytucie Katolickim w Trzebnicy.W 1959 r.został bibliotekarzem w Wyższym Seminarium Duchowym we Wrocławiu.W 1962 r.powierzono mu funkcję głównego furtiana portierni seminaryjnej.W tym czasie zetknął się z ludźmi bezdomnymi,ubogimi,a zwłaszcza alkoholikami,którzy przychodzili i prosili o wsparcie.Zainspirowany postacią św.Brata Alberta zaczął im systematycznie pomagać.Nawiązał kontakt z opieką społeczną,poradnią odwykową i szpitalem psychiatrycznym.Oprócz wsparcia żywnościowego i odzieżowego,które dostarczali mu klerycy,prowadził bezdomnych i biednych do różnych instytucji,czy szpitali.W 1971 r.wystąpił do władz Wrocławia prosząc o udostępnienie budynku na dom noclegowy,ale spotkał się z odmową.Na wiosnę 1981 r.był inicjatorem,a następnie współzałożycielem dzisiejszego Towarzystwa Pomocy im.św.Brata Alberta,stowarzyszenia niosącego pomoc bezdomnym przez tworzenie dla nich schronisk.Towarzystwo zostało zarejestrowane 2 listopada 1981.W noc Wigilii Bożego Narodzenia 1981 r.za zgodą ks.kard.Henryka Gulbinowicza,opuścił Seminarium i zamieszkał z dziesięcioma bezdomnymi w pierwszym schronisku Towarzystwa przy ul.Lotniczej we Wrocławiu.Za pośrednictwem brata Jerzego powstało wiele innych schronisk m.in.w Bielicach,Klisinie,Gamowie,Jasienicy Górnej,Gliwicach–Bojkowie.Pracując w schroniskach korzysta tylko z tego,co jest dostępne mieszkańcom i nie pobiera wynagrodzenia.Jest autorem licznych homilii,przemówień okazjonalnych i tekstów o tematyce bezdomności.W 2006 r.został wydany"Mój Pamiętnik wspomnienia brata Jerzego z początku istnienia Towarzystwa Pomocy im.św.Brata Alberta".

Wyróżnienia

1. Nagroda Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej 1995 r.(za wybitne osiągnięcia w zakresie pomocy społecznie)
2. Medal św.Jerzego 1995 r.
3. Nagroda Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej"Człowiek Człowiekowi"1997 r.
4. Nagroda TOTUS:"Promocja człowieka,praca charytatywna"2002 r.
5. Pro Ecclesia et Pontifice 2002 r.
6. Nagroda specjalna Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej"Dla dobra wspólnego"2016 r.