Szczepan Wesoły

Ur.16 października 1926 w Katowicach polski duchowny rzymskokatolicki,doktor nauk teologicznych,biskup pomocniczy gnieźnieński w latach 1968–2003,delegat ds.duszpasterstwa emigracji polskiej w latach 1980–2003,arcybiskup ad personam od 1994 r.od 2003 r.biskup senior archidiecezji gnieźnieńskiej.Jako biskup na stałe przebywający w Rzymie.

Życiorys
Urodził się 16 października 1926 w Katowicach.W 1939 r.wybuch II wojny światowej uniemożliwił mu rozpoczęcie nauki w Gimnazjum im.Adama Mickiewicza w Katowicach.Wraz z rodziną wyjechał do Jarosławia,a stamtąd do Sosnowca,gdzie spędził dwa lata,pracując jako uczeń kupiecki w sklepie.W 1941 r.powrócił do Katowic i został zatrudniony w przedsiębiorstwie Montanbetrieb,a następnie w hucie Marta.W 1943 r.został skierowany do budowy bunkrów w Couxhaven,a na początku 1944 r.po przeszkoleniu wojskowym w Bielsku wysłany na front zachodni do Cannes we Francji.W sierpniu tego samego roku zbiegł na stronę aliancką.Przydzielony do polskich jednostek,pełnił służbę radiotelegrafisty w oddziałach łączności.Brał udział w walkach z Niemcami w Algierii i we Włoszech.Po zakończeniu wojny uczestniczył w kursach wojskowych w Alessano we Włoszech.Następnie pracował w Wielkiej Brytanii,wpierw w fabryce drutu w Wakiefield,później w fabryce bawełny w Halifaxie.W latach 1950–1951 pobierał nauki w zakresie szkoły średniej w kolegium jezuickim Campion House,po czym przez krótki czas pracował w fabryce cukierków w Halifaxie.W latach 1951–1957 studiował w Papieskim Kolegium Polskim w Rzymie i na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim,gdzie w 1957 r.uzyskał licencjat z teologii.Święceń prezbiteriatu udzielił mu 28 października 1956 w Rzymie kardynał Valerio Valeri,prefekt Kongregacji ds.Zakonów.Studia kontynuował w Papieskim Instytucie Pastoralnym przy Uniwersytecie Laterańskim,w Akademii Alfonsjańskiej i Uniwersytecie Pro Deo w Rzymie.W 1967 r.uzyskał w Instytucie Teologii Pastoralnej Wydziału Teologicznego Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego stopień doktora nauk teologicznych.Po otrzymaniu święceń prezbiteriatu pracował w Rzymie przy polskich wydawnictwach związanych z jubileuszem milenium chrztu Polski.W 1958–1962 był duszpasterzem polskich emigrantów w Rzymie.Od 1962 do 1965 r.jako kierownik Sekcji Słowiańskiej Biura Prasowego Sekretariatu Soboru Watykańskiego II redagował biuletyn informacyjny dla dziennikarzy z Europy Środkowej.W 1967 r.został kierownikiem Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Emigracyjnego w Rzymie.11 grudnia 1968 papież Paweł VI mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej(z przeznaczeniem do pracy wśród Polonii zagranicznej) i biskupem tytularnym Dragonary.Święcenia biskupie otrzymał 7 lutego 1969 w Warszawie,w prywatnej kaplicy prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego.Udzielił mu ich prymas Polski,któremu towarzyszyli Herbert Bednorz,biskup diecezjalny katowicki i Władysław Rubin,biskup pomocniczy gnieźnieński.Za dewizę biskupią przyjął słowa„Laetus serviam”(Będę służył z radością).Jako biskup rezydował w Rzymie.W latach 1968–1980 wspomagał Władysława Rubina,delegata Prymasa Polski ds. duszpasterstwa emigracji,następnie w latach 1980–2003 sam pełnił funkcję delegata.Był odpowiedzialny za koordynację duszpasterstwa emigracyjnego.7 lutego 1994 został wyniesiony do godności arcybiskupa ad personam.Od 1980 do 2007 r.był rektorem kościoła św.Stanisława Biskupa Męczennika w Rzymie.Objął ponadto funkcje przewodniczącego Rady Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II w Rzymie i redaktora kwartalnika„Duszpasterz Polski Zagranicą”.8 kwietnia 2003 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa pomocniczego archidiecezji gnieźnieńskiej i delegata ds.duszpasterstwa emigracji polskiej.W ramach prac Episkopatu Polski został sekretarzem Komisji ds.Duszpasterstwa Emigracyjnego oraz członkiem Komisji Maryjnej i Komisji ds.Środków Społecznego Przekazu.Ponadto wszedł w skład Papieskiej Rady ds.Duszpasterstwa Migrantów i Podróżnych.W 1981 r.był współkonsekratorem podczas sakry biskupa diecezjalnego kieleckiego Stanisława Szymeckiego.
Odznaczenia,tytuły,wyróżnienia
Postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 26 listopada 2007 został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.Uroczystość dekoracji orderem odbyła się 11 grudnia 2008 w ambasadzie polskiej przy Stolicy Apostolskiej w Rzymie.Wcześniej zarządzeniem prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego z 11 listopada 1990 został odznaczony Wielką Wstęgą tego samego orderu.W 2012 r.został odznaczony odznaką honorową Bene Merito.W 1996 r.przyznano mu honorowe obywatelstwo Katowic.W 1996 r.nadano mu tytuł doctora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego,a w 2015 r.Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.W 2007 r.został laureatem nagrody Lux ex Silesia,a także otrzymał medal„Fides et Ratio”.