Forma utworu
Autor wybrał odę,czyli gatunek bliski stylowi klasycystycznemu;zbliżył w ten sposób formę utworu do epoki oświecenia.Styl wiersza jest wysoki,patetyczny,a sam język wypowiedzi podniosły.
Treść wiersza
Główną osią konstrukcyjną utworu jest ukazanie kontrastu,jaki jest widoczny pomiędzy dwoma pokoleniami"młodych" i "starych".Ci drudzy nazywani są szkieletami bez serc i ducha,ukazani są też jako płazy skorupy,zamknięci w sobie.Są to więc osoby niewykazujące zdolności do romantycznych uniesień,a ponadto zamknięte na rady i poglądy innych.To reprezentanci świata który musi zginąć i co więcej nic po nich nie pozostanie,przyszłość bowiem należy do pokolenia młodych.To młodość dodaje skrzydeł i wykreuje nowy świat,nowe realia.
Pomiędzy oświeceniem a romantyzmem
Cechy oświeceniowe
- odwołania do mitologii(Herakles,Hebe)
- hasło jedności,solidarności,braterstwa
- utylitaryzm
- wiara w możliwości udoskonalenia świata przez człowieka
- forma utworu(gatunek,styl)
- wzmianki o sięganiu,gdzie wzrok nie sięga i łamaniu,czego rozum nie złamie,czyli odwoływanie się do sfery emocji,zachęcanie do kierowanie się nimi
- pojęcie świata ducha
- skontrastowanie dwóch światów pokolenia starych i świata młodych
- wzywanie do rewolucyjnej przemiany
- motyw młodości jako potęgi
- nawoływania do czynu,heroizmu,zapału
- użycie nowego obrazowania poetyckiego
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz